Copyright H.E. Schoonekamp. Zonder mijn toestemming mogen mijn verhalen niet gekopieerd en/of gepubliceerd worden. Linken mag uiteraard wel.

donderdag 29 januari 2015

Fairmail. Column 2015-4 voor Contact.

Er is een nieuw jongetje komen wonen in het tehuis in Huanchaquito in Perú. Hij krijgt kleding, een bed, eten en 14 nieuwe huisgenootjes. En als over een paar weken de zomervakantie voorbij is gaat hij ook naar school. En hoewel de faciliteiten minimaal zijn in het tehuis, begint voor hem nu na acht jaar eindelijk een veilig leven waarin hij gewoon kind mag zijn en waar liefdevol voor hem wordt gezorgd. Een leven zonder zorgen of angst. Hij wordt opvallend makkelijk in de groep opgenomen en speelt al snel een potje voetbal mee op de binnenplaats. De volgende dag ziet hij voor het eerst de zee. Zoveel water is echt vreemd en ook best beangstigend. Ik neem hem stapje voor stapje mee aan mijn hand de zee in om hem te laten wennen aan het water en de golven. Kopje onder gaan we niet. Hij kan niet zwemmen. Zoals bijna niemand dat kan hier in Perú. Ze zijn verbaasd dat ik wel kan zwemmen… Al snel is hij met andere jongens zandkastelen aan het bouwen in de branding. Gewoon, zoals alle kinderen dat overal ter wereld aan de kust doen. Ik heb sunblock gekocht voor de jongens. Ook al hebben ze een getinte huidskleur, zij verbranden net zo snel als ik zo dicht bij de evenaar.
In Huanchaco, het wat grotere dorp naast Huanchaquito, woon ik in een huis waar ook Charlie Merrill woont. Charlie is net afgestudeerd in de Verenigde Staten en hij doet een paar maanden vrijwilligerswerk voor Fairmail. Fairmail is een van oorsprong Nederlandse organisatie. Ze werken met kansarme tieners in Perú, India en Marokko. De tieners krijgen gratis les in fotografie. Van hun beste foto’s worden kaarten gemaakt die verkocht worden in verschillende landen. Van de winst gaat 50% naar de tieners die daarmee hun opleiding kunnen bekostigen. Twee voormalig bewoners van het tehuis waar ik werk en één jongen die er nu woont doen mee bij Fairmail. Op een dag kwam ik thuis van het werk in het tehuis. Charlie was op zijn laptop bezig met de foto’s en vroeg me: ‘Kun je me dinsdagmiddag helpen? Ik heb een blondje nodig die een baby gaat ontvoeren.’ Ongetwijfeld zag hij mijn verbaasde blik waarop hij me uitlegde dat hij een korte film ging maken met een paar Fairmail tieners. Zij hadden het script geschreven en daar kwam een buitenlandse vrouw in voor die een baby ging ontvoeren. Daar wilde ik uiteraard wel aan meewerken. En zo maakte ik nader kennis met Fairmail. Heel interessant om met ze op pad te gaan. Ook leuk om een keer met meiden te werken, in het tehuis wonen namelijk enkel jongens. Ik heb de “baby” ontvoerd, maar qua acteertalent moest ik het overduidelijk afleggen tegen de Peruaanse tieners. Geweldig om te zien. Mooi hoe ze bij Fairmail met veel plezier aan een toekomst werken. En hoe ook daar vrijwilligers zich inzetten voor de tieners. Waar je geboren wordt, dat kun je niet kiezen. Wel kun je vanaf een bepaalde leeftijd kiezen wat je verder met je leven doet. En een beetje hulp daarbij, dat hebben we allemaal nodig, maar in sommige delen van de wereld een beetje extra…

Voor meer informatie en de kaarten van Fairmail: http://www.fairmail.info

Link naar de video: https://www.facebook.com/video.php?v=1002717206424388&set=vb.548810021815111&type=2&theater

Geen opmerkingen:

Een reactie posten