Copyright H.E. Schoonekamp. Zonder mijn toestemming mogen mijn verhalen niet gekopieerd en/of gepubliceerd worden. Linken mag uiteraard wel.

woensdag 18 juni 2014

Brief aan Máxima. Oranje kleedkamer

                                           Zutphen, 18 juni 2014

Beste Koningin Máxima,

Net zoals de rest van Nederland heb ik ook zojuist de wedstrijd bekeken tussen Australië (beter bekend als de kangoeroes van down under) en Nederland (beter bekend als de oranje leeuwen die spelen in het blauw voor de verwarring). Het was best even spannend! Zo makkelijk als tegen de Spanjaarden ging het niet deze keer. Maar ook deze wedstrijd werd een sprookje met een ze-leefden-nog-lang-en-gelukkig einde; Nederland won met 3-2 van de Australiërs. Hoppa, zo door naar de volgende ronde dus. Maakt niet uit wat Nederland tegen Chili doet...
Over de Whatsapp en op Facebook komen de grappigste foto's voorzien van tekst voorbij over de spelers. Werkelijk geniaal, ik wou dat ik zoiets kon verzinnen of maken. U heeft de foto's vast ook gezien. Zo niet, laat het me even weten, dan app ik ze naar u door. 

Ineens zag ik ook een andere foto op Facebook. Namelijk een foto van u met uw echtgenoot en alle spelers in de kleedkamer. Ik dacht even dat het weer een grap was en ik zocht de grappige tekst erbij. Helaas kon ik die tekst niet vinden. Het gaat om deze foto:



Waarschijnlijk heeft u de foto al gezien, maar ik plak de foto toch in deze brief. Deze foto kan namelijk niet echt zijn. Waarom niet? U staat erop met uw echtgenoot!  U bent een leuke, mooie, aantrekkelijke vrouw. En u bent de Koningin. En daarom krijgt u de gelegenheid om de kleedkamer van de spelers binnen te gaan na de wedstrijd. Een elftal aantrekkelijke mannen in korte broekjes na een overwinning. En u mag de kleedkamer in... Wat is dan het eerste wat elke vrouw zou doen en u dus ook? De echtgenoot ergens zien kwijt te raken! Geen enkele vrouw wil tussen een stel bezwete, woest aantrekkelijke winnende mannen staan met daarbij de echtgenoot! Als ik in uw positie was geweest had ik het wel geweten... Ik had mijn echtgenoot met een paar pilsjes bij de bondscoach afgeleverd om daarna de kleedkamer binnen te gaan. Nou begrijp ik wel dat uw echtgenoot de Koning is en net iets meer te vertellen heeft, maar met zoveel sportieve mannen in de buurt was het u gelukt om de Koning de kleedkamer uit te werken. Ik weet zeker dat al deze mannen niks liever willen dan alleen met u in de kleedkamer zijn, zonder de Koning.    

Ik hoop dus dat deze foto nep is, dat uw echtgenoot erin gefotoshopt is. Zo niet, dan voel ik mij genoodzaakt met u mee te gaan naar de kleedkamer na de volgende wedstrijd. Dan help ik u wel met het wegsturen van uw echtgenoot uit de kleedkamer. Ik heb er wel trucjes voor...

Uw onderdaan,
Henrieke Schoonekamp

PS: mag ik dan op de foto naast Robben staan? 
PPS: what happens in de kleedkamer stays in de kleedkamer....

dinsdag 17 juni 2014

Muggen. Column 2014-24 voor Contact

Na een hele lange dag werken fiets ik naar huis. Het was zo’n dag waar geen eind aan leek te komen, ik had het gevoel dat iemand steeds de klok terugzette. Uiteindelijk was het dan toch tijd om af te sluiten en om naar huis te gaan. Al gapend zit ik op de fiets naar huis. Of het door het warme weer komt of door de lange dag werken weet ik niet, maar ik ben echt moe. Net op het moment dat ik door een dikke zwerm muggen heen fiets moet ik gapen.Bah! M’n mond vol met mug! Ik stap van de fiets af en spuug alle muggen uit. Echt vies! Snel fiets ik door, m’n lippen stijf op elkaar. Eenmaal thuis verruil ik de warme kleren van het werk voor een korte broek en shirt. En daarna maak ik wat te eten klaar. Iets zonder muggen.Tijdens de afwas besluit ik die avond niks anders te doen dan met een goed boek op de bank te ploffen. Ik schenk een koel glas drinken in en zet de televisie aan. Even het journaal kijken, languit liggend op de bank, het boeknaast me. De vermoeidheid slaat toe…

Het volgende moment hoor ik ineens gezoem. Ik kan het geluid niet meteen plaatsen. Dan realiseer ik me dat ik in slaaben gevallen op de bank. Ik doe mijn ogen open en zie dat het buiten al donker is, de woonkamer wordt enkel verlicht door de televisie. Ik heb jeuk op mijn armen en benen. En ineens weet ik ook waar dat gezoem vandaan komt: muggen! Door de open ramen konden ze massaal naar binnen vliegen en ongestoord het bloed uit mijn lijf slurpen terwijl ik sliep. Ik sta op van de bank, doe het licht aan en snel het raam dicht. Op het moment dat ik mezelf in de spiegel bekijk zie ik heel veel rode bulten, ook in mijn gezicht. Ik vervloek de muggen, wens ze heel veel lelijks toe en gebruik wat woorden die ongeschikt zijn voor in deze krant.

Iemand heeft me eens uitgelegd wat het nut is van een mug. De mug is voer voor de vogels, de muggenlarven in het water zijn voer voor de vissen. Zonder muggen zouden vissen en vogels het een stuk moeilijker hebben. Terwijl ik de muggenbulten op mijn lijf tel en er een kruisje met mijn nagel in druk tegen de jeuk voel ik me heel erg onderaan de voedselketen staan. Ik hoop dat de vogels en vissen wat meer gaan eten. Ik zal voortaan met mijn kaken stijf op elkaar fietsen en muggen uit de lucht happen overlaten aan de vogels. Die spugen ze niet meer uit waardoor ze later nog eens wraak kunnen nemen…

donderdag 12 juni 2014

Brief aan Máxima. WK voetbal.

                                                                                            Zutphen, 12 juni 2014

Beste Koningin Máxima, 

Zoals u ongetwijfeld gemerkt heeft is vanavond het Wereldkampioenschap voetballen in Brazilië begonnen. Uiteraard heeft u dat gemerkt, ook u heeft Nederland de afgelopen weken zien veranderen van een klein, beschaafd landje aan zee in een klein, brutaal, oranje, zich-de-baas-van-de-wereld-voelende natie. Welkom in Nederland in voetbaltijd. In supermarkten worden extra boodschappen gedaan om een bepaald bedrag bij de kassa af te mogen rekenen waardoor men recht heeft op een hamsterhanger of ander oranje-ding. Bier is heilig en de goden staan op het veld. Oranje is de kleur en wie anders draagt telt niet mee; blauw is slechts de toestand waarin men verkeerd na een wedstrijd van 'onze jongens' (alsof men ze zelf gebaard heeft), ongeacht of oranje wint of verliest.

U bent nu al een tijdje onze Koningin en u loopt al wat jaren in Nederland rond. Dat het hier af en toe oranje wordt, daar zult u wel aan gewend zijn. U bent de Koningin van ons, de oranje Nederlanders. Maar u bent ook een geboren Argentijnse met een blauw-wit hart. En u bent getrouwd met een echte Hollander, hoewel hij half Duits is. Voor Duitsland zijn is überhaupt geen optie. Dus uw echtgenoot is vast een echte oranjefan. Met bier, barbecue en een groot televisiescherm om niks te missen. Vermoedelijk kan hij zelf geen bal raken, maar de komende weken is hij behalve Koning vast ook bondscoach-op-de-bank.

Heeft u het paleis ook versierd? En in welke kleuren? Uw echtgenoot de ene helft in oranje en u de andere helft in blauw en wit? Heeft u plichtsgetrouw als u bent een oranje shirt aan tijdens de wedstrijden en draagt u daaronder stiekem een blauw-wit shirt van Argentinië? Dat u tijdens voetbalwedstrijden een oranjefan moet zijn, staat dat in uw functie omschrijving? Als Nederland en Argentinië elkaar gaan treffen in de finale, dan zal er vast extra beveiliging naar het paleis worden gestuurd. Om de Koning en Koningin uit elkaar te houden... Het voordeel van een paleis is dat er genoeg kamers zijn om eens een nachtje alleen te slapen. Uw man met een foto van Louis van Gaal onder zijn kussen, u vast met een foto van Messi... Voor welk land zijn uw prinsesjes? Een kwart Duits, een kwart Nederlands en half Argentijns zijn ze. Toch lastig de komende weken...

Ik raad u aan om uw echtgenoot gewoon gelijk te geven tijdens het WK. Dat scheelt een hoop gezeur. En als u tijdens de wedstrijden van Argentinië een Oranjebittertje drinkt zal uw echtgenoot denken dat u dat doet voor hem, voor Nederland. Dat alcohol meer goed maakt dan mannen kapot kunnen maken tijdens voetbal dat snapt hij toch niet. 
Proost. Tot in de finale.

Uw rood-wit-oranje-groen-paars-blauw-roze onderdaan, 
Henrieke Schoonekamp

Oranje. Column 2014-23 voor Contact

Wat mijn lievelingskleur is? Roze natuurlijk.Dit antwoord levert me een boze blik op van een 8-jarig jongetje. En van zijn vader. Ik corrigeer me snel. Eeeh oranje! Eigenlijk is oranje veel mooier dan roze!Het kind kijkt opgewekt en ik geloof dat ook zijn vader erin trapt. Even later sta ik in de supermarkt bij het fruit. Ik sta te twijfelen tussen bananen en kiwis, maar dan hoor ik een man in een oranje shirt achter me zeggen: Neem maar sinaasappelen, die hebben een veel mooiere kleur!Ik durf bijna niet te weigeren en neem behalve een paar bananen ook sinaasappelen mee. Bij de groente-afdeling weet ik ineens dat ik wortelen ga eten die avond, en bij het frisdrankvak durf ik niet eens de cola te pakken, mijn hand gaat als vanzelf naar de sinas. Lekker oranjeBij heel veel producten in de supermarkt wordt iets van oranje cadeau gegeven, zo ook bij de kassa. Mocht u ineens twijfelen in welk land u bentOnmogelijk. Hup Holland Hup en Wij Houden van Oranje zijn niet te ontwijken. 
Ik pak de boodschappen in mijn tas en ga op weg naar huis. Onderweg passeer ik huizen die onherkenbaar zijn geworden door de oranje vlaggen, slingers en lampjes. Soms een hele straat waar de oranje vlaggetjes vrolijk wapperen tussen de huizen en waar de tuintjes omlijst zijn met oranje slingers. Zutphen en Warnsveld zijn klaar voor het WK, dat is duidelijk. In de kranten, op de radio en op de televisie gaan veel berichten over onze jongensin Brazilie en ineens heeft iedereen verstand van voetbal.

Ik heb totaal geen verstand van voetbal. Ik heb geen favoriete voetbalclub, ik kan bijna geen namen opnoemen van bekende voetballers en ik kan niet vertellen wat buitenspel is. En nog een bekentenis: oranje is niet echt mijn lievelingskleur. Maar ik kijk zeker uit naar het WK! En ik weet dat ik de komende weken veel ga leren. Al tijdens de eerste wedstrijd tegen Spanje, die ik zeker zal gaan kijken, zal ik binnen 90 minuten alle spelers leren kennen. Zeker als ik de wedstrijd ga kijken op een plek met veel gezellige oranje-voetballiefhebbers. Na de derde wedstrijd ken ik alle regels weer van binnen en buiten. Als Nederland doorgaat, en daar ga ik wel vanuit natuurlijk, kan ik voor de finale zien aan de kleur van de schoenen welke speler het is en ken ik alle rugnummers uit mijn hoofd. M'n oranje shirt heb ik uit de kast gehaald en door het eten en drinken van al het oranje voedsel word ik van binnen ook nog oranje. Hup Holland!

woensdag 4 juni 2014

Avondvierdaagse. Column 2014-22 voor Contact

‘Ik heb een pooooootje met vet! Al op de taaaaafel gezet! Ik heb een potje potje potje potje vehehet al op detaaaaafel gezet!’

Ik krijg het lied niet uit mijn hoofd sinds de avondvierdaagse deze week weer van start is gegaan. Rond kwart voor zes zie ik ouders op de fiets haasten om op tijd op de speelweide bij de Gerard Doustraat te zijn, kinderen achterop de fiets of ernaast op een eigen fietsje. De kinderen allemaal gekleed in dezelfde gekleurde hesjes van school of de sportvereniging.

Mijn hele basisschooltijd heb ik de avondvierdaagse gelopen, acht keer in totaal. Ik herinner me nog goed hoe we thuis snel moesten eten om op tijd op de speelweide te zijn. Op de speelweide was het de kunst om mijn klas te zoeken. De basisschool waar ik op zat liep destijds in blauwe hesjes, dus dat was even zoeken. Als we elkaar gevonden hadden konden we van start gaan. Wmoesten netjes naast elkaar lopen, want daar was een prijs mee te winnen. Heel veel liedjes hebben we gezongenonderweg; over het hondje van de bakker, cowboy Billie Boem en een tante uit Marokko. En uiteraard het potje met vet… Ik vond het altijd geweldig. Het hoogtepunt en tevens fysiek dieptepunt was de fietsbrug naarWarnsveld. Niet te doen met kleine kleuterbeentjes.Tijdens de tocht kijken of er bekenden langs de weg stonden, ondertussen sabbelend aan een zakdoek over een halve sinaasappel met een pepermuntje ertussen (wie heeft dat toch ooit verzonnen…). Op donderdag kwam na een korte route de beloning: de medaille! Of een cijfertje om op de medaille te klemmen. En daarna de intocht door de binnenstad. De muziek liep mee en langs de kant stond familie van wie ik een bloemenslinger om mijn nek gehangen kreeg.

Ik loop al jaren niet meer mee. Echter dit jaar heb ik de afgelopen twee maanden elke week wel een vierdaagse gelopen. Niet vrijwillig, maar in een half jaar tijd zijn er namelijk twee fietsen van mij gestolen in Zutphen. Dus ja, daarmee was ik veroordeeld om mij te voet door Zutphen en ook Warnsveld te verplaatsen. Ik moest even sparen voor een fiets waarmee ik me weer door Zutphen kon voortbewegen, maar nu ik die fiets gevonden hebben ik voorlopig wel uitgewandeld. Dat neemt niet weg dat ik zeker bij de intocht van de avondvierdaagse zal gaan kijken, dat wil ik niet missen. Ik fiets er wel heenmaar stap niet van de fiets af, ik ben veel te bang dat ook deze gestolen wordt. Na de avondvierdaagse naar huis moeten lopen zonder fiets en zonder medaille, nee ik moet er niet aan denken…

Meimarkt. Column 2014-21 voor Contact

Zondagochtend. Niet wakker worden van de wekker, maar gewoon wakker worden omdat ik mijn slaap uit heb. En wakker worden omdat het zonnetje al zo lekker schijnt en de vogels zich laten horen. Fris en fruitig stap ik mijn bed uit, ik ben helemaal klaar voor een leuke zondag! Wat ik deze zondag ga doen weet ik al. Op naar de Meimarkt in Zutphen.  Portemonnee mee en lekker langs alle kramen slenteren. Het is druk op de markt, ik ben duidelijk niet de enige die dit idee had. Gelukkig maar, mede dankzij het stralende zonnetje is er een gezellige sfeer op de markt. En wat zijn er veel kramen met leuke dingen! Kleding, etenswaren, dingetjes voor in huis of de tuin. Ik herinner me nog dat ik als kind tijdens de meimarkt met mijn ouders op de rommelmarkt op deBarlheze heb gestaan. Wanneer het was weet ik niet meer, maar ik weet nog wel dat ik hoopte heel veel te verkopen zodat ik beeldjes van schildpadjes kon kopen die ik toen spaarde en op de markt had gezien. En een roze petje.

Ook nu weer heel veel leuke kramen met zeer uiteenlopende artikelen. Bijna alles is er wel te krijgen.Mijn zonnebril ben ik vergeten en ik zie voor een leuk prijsje een nieuwe. Ik koop de zonnebril en zet deze meteen op mijn neus. En dan vervolg ik mijn tocht weer langs alle kleurrijkkramen, in het zonnetje tussen de vele mensen. Wat ik het leukst vind om naar te kijken en vooral luisteren zijn de standhouders die geweldig goed hard kunnen praten en op een snelle, leuke manier alles kunnen verkopen. Diep respect heb ik voor deze verkopers, ze zijn in staat om mij hondenbrokken voor een konijn te verkopen. Geweldig om te zien en horen. Ik kom veel bekenden tegen en uiteraard wordt het ook tijd voor een drankje op een terrasje. Dat valt nog niet mee, alle stoelen zijn bezet. Dan maar staan met een drankje, ook niks mis mee. En eigenlijk valt er zo ook veel meer te kijken. Wat een heerlijke zonnige, gezellige zondag!Zo mogen er nog vele volgen deze lente en zomer. Ongemerkt wordt het best laat en als de zon gaat zakken wordt het tijd om naar huis te gaan.

Terwijl ik deze column schrijf komt het buiten met bakken de lucht uit en lijkt de zonnige zondag van de meimarkt ineens heel ver weg. Om het zonnigeMeimarkt gevoel terug te krijgen zet ik de nieuwe zonnebril op mijn hoofd en zet een zomers muziekje op.De regen hoor en zie ik zo niet meer… Is het alweer ZONdag?