Lang geleden werkte ik samen met twee hele leuke dames. Samenwerken doen we allang niet meer, maar zo’n twee keer per jaar gaan we nog samen uit eten, gezellig bijkletsen en lekker eten met een wijntje erbij. We gaan vaak naar hetzelfde restaurant. Gewoon omdat het er goed is en omdat we er lekker ongedwongen kunnen zitten kletsen.
Voor ons laatste etentje werd het idee geopperd om sushi te gaan eten. Ik was niet enthousiast. Jaren geleden heb ik sushi gegeten en ik vond het niet lekker. Ik eet geen vis en de andere sushi vond ik niet lekker. Ik heb het daarna nog eens geprobeerd en heb toen de conclusie getrokken dat sushi en ik niet samengaan. Maar omdat het al zo lang geleden was en de andere dames zo enthousiast waren heb ik ermee ingestemd. Drie keer is scheepsrecht en we zouden naar een restaurant gaan waar ik nog nooit geweest was.. Bovendien hoor ik om me heen veel enthousiaste sushi verhalen en zie ik op Facebook hoe collega’s fanatiek zelf sushi maken. Dus ik gaf de sushi een nieuwe kans. Bovendien is sushi hip en ik wil niet achterblijven uiteraard…
Eenmaal binnen werd ons duidelijk gemaakt dat we via een iPad moesten bestellen. Ik bekeek de menukaart met wat argwaan. Wel onder het genot van een wijntje uiteraard. Eerst maar beginnen met soep. Soep is geen sushi, lekker veilig dus. Mijn tafelgenoten begonnen ook met soep. Even wachten en kletsen en vast oefenen met de stokjes. Toen de soep op tafel werd gezet (met een lepel gelukkig) nam ik een hapje. Of eigenlijk een slokje. Echt lekker vond ik het niet. Mijn tafelgenoten wel, dus het lag in ieder geval niet aan de kok. Daarna toch maar eens echt sushi besteld. En nog een wijntje. Na even gewacht te hebben werd de sushi geserveerd. En het zag er werkelijk prachtig uit. Kleine kunststukjes, bijna zonde om op te eten. Ik pakte de stokjes en toen werd het echt ingewikkeld. Hoe eet je sushi met stokjes? Mijn tafelgenoten lukte het ook niet, dus lol hadden we wel. De serveerster zag hoe wij aan het worstelen waren met stokjes en sushi en vroeg of ze bestek zou brengen. Maar nee, dat wilden we niet. Andere gasten zagen wij volleerd en met het grootste gemak sushi eten met stokjes, dus dat moest ons ook wel lukken. Het duurde even, maar uiteindelijk lukte het om van de sushi te eten. Echt lekker vond ik het nog steeds niet, hoe mooi het er ook uitzag. Smaken verschillen nou eenmaal… En ik zal dus maar gewoon moeten toegeven dat ik niet hip genoeg ben voor stokjes en sushi. En nu maar hopen dat mijn leuke oud collega’s de volgende keer niet hip met me mee willen doen…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten