Copyright H.E. Schoonekamp. Zonder mijn toestemming mogen mijn verhalen niet gekopieerd en/of gepubliceerd worden. Linken mag uiteraard wel.

zondag 17 mei 2015

Anton de Ronde. Column 2015-13 voor Contact

Deze column is geplaatst in de Contact.


Ik herken bijna nooit bekende Nederlanders. Er kan een bekende Nederlander tegenover me gaan zitten in de trein, ik zal hem of haar niet herkennen. Ik let er niet op en vaak zien ze er zo anders uit dan op televisie of in de krant dat ze ook nog lastig te herkennen zijn. In de gemeente Zutphen wonen niet veel bekende Nederlanders. Harm Edens zie ik wel eens voorbij lopen in de stad, en die herken ik dan ook wel, hij is vaak genoeg te zien op de televisie. Hij is vast één van de bekendste inwoners hier. Voor mij is er echter een meer bekende Nederlander binnen onze gemeente die ik altijd herken op straat. En dat is Anton de Ronde. Als politiewoordvoerder heeft hij 25 jaar lang de politieberichten verwoord. Op de radio, de televisie en voor de krant. Als er iets ernstigs had plaatsgevonden was hij binnen de kortste keren op het scherm te zien om ons te vertellen wat er was gebeurd. Vroeger met snor, tegenwoordig zonder. Anton gaat wel met z’n tijd mee. Op de achtergrond vaak de plaats van het misdrijf waar de forensische opsporing nog aan het werk was. Of hij stond bij het politiebureau in Zutphen of in Apeldoorn. Ook heb ik hem regelmatig gezien in het programma Opsporing Verzocht. Altijd correct, zonder haperen en stotteren stond hij voor de camera. Serieus ook. Zelden had hij de eer om goed nieuws te mogen brengen op donkere plaatsen-delict. Dat hoort nou eenmaal bij het werken voor de politie, maar hij stond er altijd in een keurig uniform, zonder een spoortje slaap.
Nou heb ik de eer gehad om Anton ook wel eens niet voor de camera te zien. En dan was ook de andere vrolijke kant van hem goed zichtbaar. En hoorbaar. Wie eenmaal de opvallende lach van Anton heeft gehoord vergeet deze niet meer… 
Sinds 30 maart is Anton ermee gestopt. Ik mocht bij zijn afscheid zijn in het politiebureau in Apeldoorn. Aldaar waren vele mensen gekomen om hem de hand te schudden. Er werden mooie woorden gesproken en uiteraard nam hij zelf ook nog het woord, op zijn eigen manier. Een politiewoordvoerder die zonder woorden na veertig jaar zijn werkgever verlaat, dat kan natuurlijk niet. Zijn directe collega’s maakten hem op een ludieke manier duidelijk dat ze hem zullen gaan missen.

Ik zal Anton ook missen. Zijn gezicht en stem zijn mij zo vertrouwd bij grote en minder grote politieberichten. Als ik Anton over een gruwelijk misdrijf zie en hoor vertellen heb ik er alle vertrouwen in dat het opgelost gaat worden. Hij zal ongetwijfeld hele goede opvolgers hebben en ik gun hem echt een goede oude dag (nooit geweten dat hij al zo oud was trouwens). Ik hoop zijn lach nog vaak te horen, ergens in de gemeente Zutphen. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten