Copyright H.E. Schoonekamp. Zonder mijn toestemming mogen mijn verhalen niet gekopieerd en/of gepubliceerd worden. Linken mag uiteraard wel.

donderdag 3 september 2015

Dag klein mannetje

Dag klein mannetje. Dag mooi klein mannetje. Dag mooi klein dood mannetje.

Ik ben vast één van de laatste die kennis met je maakt, heel de wereld heeft jou al gezien. Ik was nogal laat online vanavond. Je hebt geen idee wat dat is, online zijn. Maakt ook niet uit. Voor jou zeker niet meer.

Je ouders, althans dat denk ik, hebben je de laatste keer aangekleed. Een mooi rood shirtje en een blauw broekje. En ze hebben je je schoentjes aangedaan. Je bent nog te klein om dat zelf gedaan te hebben. Je schoentjes zijn niet veel gedragen, want de zolen zijn nauwelijks afgesleten. Maar misschien heb je de schoentjes al best lang. En heb je er gewoon niet veel op gelopen. Je beentjes zien er wel stevig genoeg uit om je overal te brengen waar je had willen zijn. Om te rennen naar plekken waar iets nieuws te ontdekken voor je was. En dat is nogal veel op jouw leeftijd. Maar misschien zijn je schoentjes niet afgesleten omdat je met je kleine korte beentjes niet snel genoeg was. Niet snel genoeg om met je familie te vluchten voor geweld, voor de dood. En hebben je ouders je daarom veel gedragen. In de armen van je papa of mama heb je je vast veilig gevoeld. Lekker dicht tegen ze aan. Misschien vond je het wel leuk toen ze met je renden, omdat je te klein was om te begrijpen waarom. Misschien heb je wel schaterlachend op de armen van je papa of mama gezeten. Omdat het gewoon leuk voor je was toen ze met je renden. 

Je hebt je papa en mama vast de moed gegeven om door te gaan. Doorgaan met leven, zodat ze jou een toekomst konden geven. Een veilige toekomst waarin jij naar school had kunnen gaan en had kunnen spelen en je schoentjes kapot had kunnen lopen. 

De zee. Wat veel water hè. Had je ooit al de zee gezien? En dan de boot. Mooi hè, op de boot. Heb je naar visjes gekeken? Vond je de bewegingen die de golven veroorzaakten leuk? Wat zullen je papa en mama blij zijn geweest dat ze met jou op de boot zaten. Het moment dat jij je schoentjes zou gaan verslijten was dichtbij. 

Het ging niet goed hè. Het water is niet zo koud zo aan het einde van de zomer. Maar je rode shirtje, blauwe broekje en je schoentjes zijn in het zeewater veel te zwaar voor zo’n klein mannetje als jij. Je kleine stevige beentjes konden daar niet tegenop. Vies hè, dat zeewater in je mond. 
Je was wel dicht bij de visjes. Was je bang? Misschien heb je naar de visjes gezwaaid zonder te beseffen dat je nooit meer een stap zou gaan zetten in je schoentjes. 

Daar lig je dan, zo stil op het strand. Met je plakkerige natte rode shirtje, blauwe broekje en schoentjes. Je neusje en mondje in het vieze zoute water. Je armpjes langs je lijfje, je handjes met je handpalmen omhoog. Alsof je klaar bent om de wereld op te vangen. Was er maar iemand geweest om jou op te vangen. Je papa en mama hebben het vast geprobeerd. De zee is nogal ruw, daar weet je nu alles van.

Je bent nog maar klein. Te klein om de wereld om je heen te begrijpen. Maar je grijpt de wereld wel. En mij zeker. Ik moet een beetje huilen als ik naar je kijk. Stom hè, want we kennen elkaar helemaal niet. Ik kan niet slapen, mijn ogen gaan niet dicht. Omdat ik weet dat jouw oogjes nooit meer open gaan.

Dag klein mannetje. Dag mooi klein mannetje. Dag mooi klein dood mannetje.






De foto bij deze blog is van persbureau Reuvers. De foto heb ik van één van de velen op Facebook gekopieerd. 

19 opmerkingen:

  1. Jeetje, wat mooi verwoord!
    Brok in me keel.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Brrrr er geweldig weer meid.

    XxJantje

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Indrukwekkend geschreven zo mooi , maar vreselijk triest !!!
    De wereld is ziek aan alle kanten!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. dit had nooit mogen gebeuren.... mooi verwoord

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik had de foto al voorbij zien komen en toen was ik al verdrietig. Maar nu ik dit lees huil ik echt...

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat mooi geschreven bij een foto die te verdrietig is om naar te kijken.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wauw, wat heb je dat mooi geschreven. Er zit veel emotie in. Brok in mijn keel.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Pff wat goed geschreven! Ik vind het zo erg!! Ik denk er de hele dag aan. Kan er echt om huilen.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ik heb niet snel geen woorden voor iets. Maar nu val ik stil. Met jouw woorden bij de foto komt ie 100x harder binnen. Ik ben voor nu wel even stil...........😢

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Zo geprobeerd om niet te huilen... Nu alsnog!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Man...... 185......75 kilo......bouwvakker.
    En huilen...........
    Weken heb ik het nieuws over vluchtelingen in mijn hoofd opzij gezet. Gaat wel mee vallen..... komt wel goed.....waait wel over.
    Tot er een klein ventje aanspoelt. Ik loop nu met dat ventje in mijn hoofd rond en besef dat het helemaal mis gaat.
    Rust in vrede ventje.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Wat mooi...en ook zo triest...

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Wat verschrikkelijk dat dit anno 2015 kan gebeuren. Hele mooie emotionele woorden, tranen in m'n ogen.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. En boe boe, Oooooo hoe zielig. Klein zielig dood. Paar dagen ervoor werden 4 mensen opgehangen als een schommel en erg langzaam in de brand gestoken door IS.

    Maar de EU heeft enkel jongetje in oog. Flikkerr ff op met je hypoicriete samenleving.

    Fuck dat jongetje, who de fuck cares? Zekers niet jouw politiek. Droom lekker verder.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mee eens!
      Een foto wordt geplaatst met een aangespoeld jongetje en de wereld is in shock.
      Dagelijks gebeuren vreselijke dingen met kinderen.
      En nu is het alsof de wereld het zo erg vind en moeten er mooie woorden over geschreven worden.
      Erg erg hypocriet zijn jullie, dit is niet een incidentele gebeurtenis, dit gebeurt dagelijks!

      Verwijderen
    2. Sommige mensen... Plaatsvervangende schaamte

      Verwijderen
  15. Toen ik die foto op het nieuws zag, wou ik niet te lang blijven kijken....omdat het me raakte zo'n klein mannetje dood door de ellende op de wereld om hem heen geen kans om hem heen, dat ik niet langer wou kijken.....was misschien wel mezelf weg houden voor de keiharde realiteit , Zoals jij het nu beschrijft.....ja dan komt het erg heftig binnen.

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Misschien wat laat maar ben je net gaan volgen. Wat een lieve brief die je hebt geschreven ook ik kan het niet droog houden.

    Jean de jel via google account

    BeantwoordenVerwijderen