Na een dag hard werken kom ik thuis. Met gruwelijke trek. Ik open de koelkast, maar die is zo goed als leeg. Dus zit er niks anders op dan boodschappen doen. En boodschappen doen met trek is niet handig, dat weet iedereen. Dan zijn de koekjes, chips en chocola interessanter dan het brood, groente en fruit.
Dus zo struin ik door de Albert Heijn XL aan de Polsbroek, zoekend naar gezond eten dat snel klaar te maken is. Meer dan genoeg keus en dat is tevens het probleem; ik kan niet kiezen. Maar ondertussen knort mijn maag. Tot ik ineens voor een schap sta met zogenaamde superfoods. Zaden en bessen die heel erg gezond zouden zijn. En daartussen zie ik wat plastic bakjes met daarin gevriesdroogde krekels, meelwormen en sprinkhanen.
Bah! Mijn maag houdt accuut op met knorren en ik heb nergens meer zin in. Maar mijn nieuwsgierigheid is wel gewekt, dus met angst en beven pak ik een pakje met sprinkhanen uit het schap. Een bakje dat bijna 10 euro kost. In het bakje zie ik beestjes met pootjes en oogjes. In het bakje van de meelwormen zie ik dode beestjes die lijken op de engerds die in de zomer wel eens in mijn groene container rondkruipen. Ik snap werkelijk niet hoe iemand dat kan eten, ik word er misselijk van. Dus ik zet mijn lege mandje bij de kassa neer en loop de winkel uit. Zonder boodschappen, maar mijn trek is allang verdwenen.
Eenmaal thuis kan ik de insecten voor menselijke consumptie niet vergeten en ik ga zoeken op internet. Ik kom uit bij het bedrijf waar de insecten vandaan komen en lees op hun site dat er ooit een voedseltekort zal komen en dat we daarom insecten moeten gaan eten, want insecten eten is gezond en insecten zitten vol met eiwitten. Als ik eiwitten wil, dan eet ik wel een ei. En als er ooit voedseltekorten komen en ik gedwongen word insecten te eten om in leven te blijven, dan hoop ik ook dat mijn salaris het tienvoudige is. Want bijna 10 euro betalen voor een klein bakje insecten, dat is niet te doen. En zo blijft het voor mij een rare modegrill.
Het raarste wat ik ooit gegeten heb, is een naaktslak. Maar toen was ik een peuter en ik kan het me gelukkig niet herinneren. Mijn moeder herinnert het zich wel, en elke verjaardag vertelt ze het verhaal in geuren en kleuren. (Daar kan je nu mee ophouden mama, heel Zutphen weet het nu…)
Wat ik me wel afvraag is waar die beestjes vandaan komen. Gefokt, gekweekt, hoe noem je dat bij insecten? Dus ik mail het bedrijf en krijg als antwoord dat de beestjes gewoon uit Nederland komen. Dus ergens in Nederland staat een bedrijf dat insecten grootbrengt en ze dan vakkundig omlegt in een vriezer om ze vervolgens in bakjes te proppen zodat wij ze kunnen eten. Wat een raar land is dit toch af en toe.
Ik ken gelukkig niemand die insecten eet. Maar mocht u ze eten, kom gerust bij me langs in de zomer als de maden uit de groene container kruipen. U mag ze gratis afhalen. Wel zelf even een bakje meenemen…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten