Ik lig op het strand en terwijl ik in het warme zonnetje naar het geruis van de zee luister, met een cocktailtje in mijn hand hoor ik ineens in de verte een geluid wat ik niet thuis kan brengen. Ik probeer het geluid te negeren, maar het houdt niet op. Integendeel, het lijkt wel steeds harder te worden. Ineens ben ik niet meer op het strand, maar in mijn bed. Ruw gewekt uit een mooie droom door het verschrikkelijke geluid van de wekker. Ik duik met mijn hoofd onder het kussen om het geluid van de wekker niet te horen en probeer weer terug te keren naar mijn droom op het strand. Het is zinloos. Weg strand, hallo realiteit! De donkere realiteit welteverstaan, want het is zo donker dat het wel midden in de nacht lijkt. Ik knipper de lamp aan en stap m'n bed uit op de koude vloer. Douchen en dan met kunstlicht voor de spiegel m'n gezicht in de plooi zien te krijgen. Kopje thee, broodje, konijnen eten geven en dan naar buiten, in het donker op weg naar m'n auto. Nadat ik het condens van de ruiten heb gehaald stap ik in en rijd weg. In het donker rijd ik Zutphen uit via de Oude Ijsselbrug en de Hoven. Als ik op m'n werk ben wordt het eindelijk licht. Aan het einde van de werkdag is het alweer donker buiten. En dus loop ik weer in het donker naar mijn auto, mezelf ondertussen afvragend hoe het ding er ook alweer uitzag bij daglicht. Vervolgens sta ik in het donker in de file op de A1 en als ik de afrit Zutphen zie sluit ik aan in de rij met lampjes van medeweggebruikers. In Voorst sta ik weer een tijdje stil. Waarom rijdt niemand door? Is het dan zoveel moeilijker rijden in het donker? Als ik eindelijk Voorst uit ben beland ik weer in de dagelijkse donkere file in de Hoven. Ik ben het zat. Ik wil naar huis, ik wil het licht aandoen en ik wil de kachel aanzetten en ik wil vrolijke zomerse muziek. In de auto reken ik uit dat het nog 33 dagen is tot aan 21 december, de kortste dag. Over 66 dagen zijn we dus net zo ver van de kortste dag als vandaag en zal het net zo lang (kort) licht zijn als nu. En daarna wordt het weer lichter. Ik kijk er al weer naar uit, daglicht op mijn snuit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten