‘Wat mijn lievelingskleur is? Roze natuurlijk.’ Dit antwoord levert me een boze blik
op van een 8-jarig jongetje. En van zijn vader. Ik corrigeer me snel. ‘Eeeh
oranje! Eigenlijk is oranje veel mooier dan roze!’ Het kind kijkt opgewekt en ik geloof
dat ook zijn vader erin trapt. Even later sta ik in de supermarkt bij het
fruit. Ik sta te twijfelen tussen bananen en kiwi’s, maar dan hoor ik een man in een
oranje shirt achter me zeggen: ‘Neem maar sinaasappelen, die hebben
een veel mooiere kleur!’ Ik durf
bijna niet te weigeren en neem behalve een paar bananen ook sinaasappelen mee.
Bij de groente-afdeling weet ik ineens dat ik wortelen ga eten die avond, en
bij het frisdrankvak durf ik niet eens de cola te pakken, mijn hand gaat als
vanzelf naar de sinas. Lekker oranje… Bij heel veel producten in de
supermarkt wordt iets van oranje cadeau gegeven, zo ook bij de kassa. Mocht u
ineens twijfelen in welk land u bent… Onmogelijk. Hup Holland Hup en Wij
Houden van Oranje zijn niet te ontwijken.
Ik pak de boodschappen in mijn tas en ga op weg naar huis.
Onderweg passeer ik huizen die onherkenbaar zijn geworden door de oranje
vlaggen, slingers en lampjes. Soms een hele straat waar de oranje vlaggetjes
vrolijk wapperen tussen de huizen en waar de tuintjes omlijst zijn met oranje
slingers. Zutphen en Warnsveld zijn klaar voor het WK, dat is duidelijk. In de
kranten, op de radio en op de televisie gaan veel berichten over “onze
jongens” in
Brazilie en ineens heeft iedereen verstand van voetbal.
Ik heb totaal geen verstand van voetbal. Ik heb geen favoriete
voetbalclub, ik kan bijna geen namen opnoemen van bekende voetballers en ik kan
niet vertellen wat buitenspel is. En nog een bekentenis: oranje is niet echt
mijn lievelingskleur. Maar ik kijk zeker uit naar het WK! En ik weet dat ik de
komende weken veel ga leren. Al tijdens de eerste wedstrijd tegen Spanje, die
ik zeker zal gaan kijken, zal ik binnen 90 minuten alle spelers leren kennen.
Zeker als ik de wedstrijd ga kijken op een plek met veel gezellige
oranje-voetballiefhebbers. Na de derde wedstrijd ken ik alle regels weer van
binnen en buiten. Als Nederland doorgaat, en daar ga ik wel vanuit natuurlijk,
kan ik voor de finale zien aan de kleur van de schoenen welke speler het is en
ken ik alle rugnummers uit mijn hoofd. M'n oranje shirt heb ik uit de kast
gehaald en door het eten en drinken van al het oranje voedsel word ik van
binnen ook nog oranje. Hup Holland!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten