WOLF
Ik sta in de supermarkt me te bedenken wat ik
ga koken vanavond. Ineens gaat mijn telefoon. Ik zie de naam van een vriendin
in het scherm en ik pak op:
“Met Henrieke”
“Hoi met mij, wat ga je doen vanavond?”
“Ik ga naar grootmoeder.”
“Wat ga je daar doen?”
“Ik ga naar grootmoeder koekjes brengen.”
“Waar ga je dat doen?”
“Ik ga naar grootmoeder koekjes brengen in het
bos.”
“In het bos?”
“Ja ik ga naar grootmoeder koekjes brengen in
het bos, in het bos.”
“Pas je wel op? Er zijn wolven in Nederland!”
“Wat, wolven? Hier? In het Warnsveldse bos?”
“Dat weet ik niet, maar ze zijn weer in
Nederland. Pas dus maar op in het bos”
“Oh okee, eeeh bedankt voor de tip. Waarom bel
je eigenlijk?”
“Ik wou je vragen of je mee gaat duiken in
Bronsbergen vanavond. Lekker relax een uurtje onder water, daar kom je in ieder
geval geen wolf tegen!”
Dat is geen aanbod waar ik lang over na moet
denken. Naar grootmoeder koekjes brengen in het bos terwijl er een wolf kan
rondlopen is levensgevaarlijk, dat weet iedereen. Dus ik zeg ja tegen het
duikaanbod, bedenk wat makkelijks om te koken, regel bij de bakker dat ze
koekjes gaan bezorgen bij oma en loop naar huis. Eten, duikspullen pakken en op
naar het Bronsbergenmeer. Het verhaal van de wolf in Nederland klinkt nogal
ongeloofwaardig, maar dan hoor ik in de auto op het journaal dat het toch echt
waar is. Bijzonder.
Vriendin staat al klaar bij het water. We
maken onze duiksetjes in orde, trekken de duikpakken aan en plonsen het water
in. De watertemperatuur is goed, er zijn veel kleine baarsjes, een paar dikke
snoeken en zelfs een paling laat zich aan ons zien. Na een uurtje komen we
boven. Omkleden, flessen weer bijvullen bij de duikschool en nog even kletsen en
nagenieten in het avondzonnetje. Dan gaat m’n telefoon. Oma zie ik in het
scherm staan. Ik pak op.
“Met Henrieke”
“Met je grootmoeder, bedankt voor de koekjes,
waarom heb je ze laten bezorgen?”
“Nou oma, er zijn weer wolven in Nederland en
dan is het erg gevaarlijk om koekjes bij u te gaan brengen in het bos. Straks
heeft u ineens grote oren, grote ogen en grote tanden, daarom ben ik maar even
ondergedoken.”
“Kind, wat heb je toch een grote mond…”
Ik schiet in de lach, da’s mijn tekst! En ik
krijg acuut medelijden met de wolven die anno 2013 grootmoeders willen eten…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten