Copyright H.E. Schoonekamp. Zonder mijn toestemming mogen mijn verhalen niet gekopieerd en/of gepubliceerd worden. Linken mag uiteraard wel.

vrijdag 19 februari 2016

Terug in Perú. Column voor Contact

Tijd voor vakantie. En terwijl ik op Facebook prachtige foto’s zie van Zutphen in de sneeuw, ben ik weer afgereisd naar Zuid-Amerika. Terug naar Perú, terug naar de jongens in het kindertehuis waar ik twee keer eerder ben geweest. Na een reis van 40 uur met de nodige obstakels ben ik terug in Huanchaco, in het noorden van Perú. En hoewel ik hemelsbreed 10330 kilometer van Zutphen verwijderd ben, voelt het toch meteen weer als thuis. Al ben ik in alle opzichten terug in de tijd, een tijd van voor mijn geboorte. De douche is een pvc-buis, overal gaten in de weg. Bussen met meer roest dan staal en altijd maar hopen dat er water is en als het er is dat het dan ook warm is. Bij de dokterspraktijk wordt gewaarschuwd voor de pest. En toch voelt het als thuis en is het meteen weer heel normaal om hier te lopen en te zijn.
Een dag nadat ik aangekomen ben ga ik naar het kindertehuis. Toch weer even spannend. Met een slecht busje ga ik naar Huanchaquito, een wijkje buiten Huanchaco. Het is er vies, het stinkt er en bijna niemand woont er. Allesbehalve een vriendelijke wijk. Ik loop naar het tehuis en bel aan. De honden Alba en Tintin slaan meteen aan. Fijn dat ze er nog zijn. David (12) rent naar de poort en roept meteen Erikaaaa! Henrieke is niet uit te spreken, dus ze noemen mij hier Erika. Kleine Jose-Luis (8) test me uit. “Weet je wel wie ik ben?” vraagt hij me? Ik ga op mijn hurken voor hem zitten en zeg hem dat ik dat zeker nog weet en dat ik ook in Nederland elke dag aan hem gedacht heb. “Aan jou Jose-Luis!” Test geslaagd, want hij vliegt me om mijn nek en de eerste vijf minuten laat hij me ook niet meer los. Roy (9), een jongetje dat vorig jaar nog de nodige gedragsproblemen had, is zichtbaar veranderd. Veel meer ontspannen en zelfs breeduit lachend. Alle kinderen in het tehuis hebben een nare achtergrond, veel zijn letterlijk van straat geplukt. Dus is het fijn om te zien dat ze in het tehuis echt worden geholpen. Dat ze weer kind mogen zijn en worden geholpen met hun problemen. De faciliteiten zijn minimaal. Een kleine keuken, weinig personeel. Veel kinderen op één slaapkamer. Bijna geen speelgoed en kleding. Maar er wordt liefdevol voor ze gezorgd en ze zijn veilig. Ze gaan naar school en krijgen medische zorg indien nodig. En voor de extra dingen mag ik weer bij ze zijn. 

Volgende week meer hierover. Liefs uit Perú. 

Deze column is geplaatst in Contact Zutphen-Warnsveld. 

2 opmerkingen:

  1. Wat heerlijk voor jou en de kinderen dat je daar weer bent. Geniet er maar van, Peru is een prachtig land. Ruim 10 jaar geleden ben ik daar ook geweest, mijn zoon ging daar voor zijn werk 4 maanden naartoe met zijn gezin; dat was een prachtige gelegenheid om hen en het land te bezoeken. Groeten van de échte Erika (in Zutphen!)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat heerlijk voor jou en de kinderen dat je daar weer bent. Geniet er maar van, Peru is een prachtig land. Ruim 10 jaar geleden ben ik daar ook geweest, mijn zoon ging daar voor zijn werk 4 maanden naartoe met zijn gezin; dat was een prachtige gelegenheid om hen en het land te bezoeken. Groeten van de échte Erika (in Zutphen!)

    BeantwoordenVerwijderen