Copyright H.E. Schoonekamp. Zonder mijn toestemming mogen mijn verhalen niet gekopieerd en/of gepubliceerd worden. Linken mag uiteraard wel.

vrijdag 2 oktober 2015

Politieblog. De kus van Lennart


Als ik klaar ben met forensisch onderzoek bij verschillende zaken rijd ik naar het politiebureau in Zutphen om het schriftelijk werk af te handelen. In de hal van het politiebureau spreekt de wijkagent René mij aan: “Ja, jou moet ik net hebben!” 
Ik kijk hem vragend aan. “Loop even mee, koffie?” vraagt René. Nou wordt het echt eng…. De wijkagent die me vraagt mee te lopen en me ook nog koffie aanbied. Wijfelend sjok ik achter hem aan.


Als we zitten vertelt hij dat hij is benaderd door Wendy, een vrouw die hij kent door zijn werk als wijkagent. Haar jongste zoontje van twee jaar is een paar maanden geleden overleden. Op het raam in de woonkamer staan zijn vingerafdrukken. En Wendy heeft René gevraagd hoe ze die vingerafdrukjes van het raam kan halen zodat ze bewaard blijven. ¨Ik kan haar wel wat tips geven, maar volgens mij moet dit goed gebeuren en moet jij er gewoon even langs gaan om die vingerafdrukjes eraf te halen, dat is jouw werk, jij bent daar goed in.” zegt hij. Dit had ik niet verwacht. Ik zeg meteen ja. René maakt daarop een afspraak met Wendy voor de volgende ochtend en ik bel naar de afdeling met de mededeling dat ik de volgende morgen een paar uur niet te bereiken ben. Dat kan natuurlijk niet, maar als ik uitleg waarom is het goed.

De volgende ochtend rijd ik samen met René naar Wendy. Ik ben een beetje nerveus. Is het wel mogelijk om die afdrukken na maanden nog van het raam te halen? Wat als ik iets niet goed doe en ik dit vreselijk verpruts? Bij een misdrijf ben ik daar nooit bang voor. Maar dit is anders….

Als we bij de woning zijn komt Wendy naar buiten en begroet ons hartelijk. Ze gaat ons voor haar huis in en vraagt of we wat willen drinken. Ik kijk haar aan en ik mag haar gelijk. Als hier geen kindje overleden was, maar er was bij ze ingebroken, dan was het een hele gezellige inbraak geworden. Ze komt terug met koffie uit de keuken en zet een schaal met appelflappen neer. Ze vertelt over Lennart, haar jongste zoon. De dag na zijn tweede verjaardag lag hij totaal onverwacht dood in zijn bedje, een doodsoorzaak is nog niet bekend. Bij de zithoek staat een kast. De kast van Lennart. Ik kijk ernaar, terwijl Wendy vertelt over hem. Foto’s van een lachende Lennart. Een stralende peuter met een enorme lach, hele mooie krullen en zijn beer in zijn armen. Beer zit nu in de kast met andere knuffels en speelgoed.

Als ik verder kijk heb ik ineens de koude rillingen over mijn rug. Ik zie een kleine urn in de kast. Een kleine urn met de as van die stralende peuter.
Wat dit gezin de afgelopen maanden heeft meegemaakt is onvoorstelbaar.

Wendy trekt het gordijn weg en meteen zie ik de vele afdrukken op het raam. Voor het raam staat een lage radiator. Lennart gebruikte deze blijkbaar om op te staan en mensen welkom te heten of gedag te zeggen. De andere twee kinderen zijn een stuk ouder en zouden hun afdrukken veel hoger op het raam hebben achtergelaten. Wendy zegt dat het gordijn bijna niet meer open is geweest. Ze vindt het heel mooi om de vette vingers van haar jongste te zien, maar het is ook zo confronterend. Ze wil de gordijnen weer open doen, de ramen wassen, het licht binnenlaten en vooral de afdrukjes van Lennart bewaard hebben. Ik leg haar uit wat ik kan doen met mijn poeders. Dat als ik met een poederkwast over het raam ga de afdrukken heel goed zichtbaar zullen worden. Dat het er daarna niet meer zo uitziet zoals nu en dat ze zeker de ramen moet gaan wassen daarna. Want ik ga het nog veel viezer maken met mijn poeders. Wendy vindt het goed. Ze zegt dat Lennart helemaal niet op de radiator mocht staan. Ik glimlach en zeg dat het toch best fijn is dat hij af en toe niet luisterde. Wendy lacht. Ze gaat op de bank zitten en praat met René.  

Ik pak mijn lamp en ga op mijn knieën op peuterhoogte voor het raam zitten. Ik schijn met de lamp en zie heel veel afdrukken van hele vette peutervingers. Ik ben opgelucht. Dit gaat zeker lukken. Vingerafdrukken vinden van volwassenen na drie maanden is geen gemakkelijke opgave. Van deze peuter gelukkig wel. Ik kijk rustig op het raam waar de mooiste afdrukken zijn, er zitten namelijk veel vegen tussen. Logisch, geen enkele peuter staat stil. Plotseling blijven mijn ogen bij iets hangen op het raam. Ik kijk ernaar of ik het goed zie. Maar ik weet het heel zeker. Lennart heeft niet alleen zijn handjes afgeveegd aan het raam. Aan iemand die buiten stond heeft hij een kusje gegeven. Een kusje op het raam. Ik zie heel duidelijk de afdruk van zijn lipjes met daarboven een neusje. Ik krijg het erg warm, ben ontroerd. Ik kijk weer opzij en zie dat Wendy naar me kijkt. “Kun je er wat mee?” vraagt ze. Ik wenk haar en vraag haar te komen kijken. Ze loopt naar me toe en ik laat eerst de vingerafdrukjes zien en de vele vegen op het raam. Dan ga ik opzij met de lamp en laat haar de afdruk van het kusje zien. Ze ziet niet goed wat het is. Het is ook niet heel duidelijk met de lamp en ik kijk natuurlijk met een geoefend forensisch oog. Als ik haar uitleg wat ik zie, zie ik haar gezicht veranderen. Intens verdriet en blijdschap in één uitdrukking. Niet uit te leggen. Ze kijkt me aan en vraagt me bijna smekend of ik dat eraf kan halen. 

Een cadeautje van Lennart. Een kus. Zo ineens onverwacht. 

Ik vertel haar dat ik de kus heel goed van de ruit kan halen, evenals de vingerafdrukjes. Ik loop de woning uit en open de achterklep van de dienstauto. De post mortem koffer is het eerste wat ik zie. Niet nodig nu. Dit is een post mortem onderzoek wat me nooit is geleerd. Ik pak mijn sporenkoffer en ook dat voelt even raar. In deze koffer zit alles om sporen van boeven te zoeken. Nu gebruik ik het om de sporen van een klein dood boefje te vereeuwigen. Ik haal diep adem. Dit raakt me. Dit is geen werk, dit komt veel dichterbij dan werk. Dat is goed, ik ben ook maar gewoon Henrieke. Gelukkig is het ook geen werk. Dit is gewoon iemand helpen. En ik heb heel toevallig de kennis en de middelen om Wendy te helpen. Dat is alleen maar heel mooi.

Ik ga weer naar binnen, open mijn koffer en doe wat ik altijd doe. Ik bekijk de afdrukken en de ondergrond. Ik kies het hiervoor geschikte poeder, open het potje, doe een beetje poeder aan mijn kwast en ik breng het poeder aan op het raam. Ongelooflijk hoe vet die peutervingertjes zijn, zelfs na maanden worden de afdrukken meteen goed zichtbaar. Bij de kus poeder ik voorzichtig door. Net zolang tot het raam op peuterhoogte helemaal zilverkleurig is van het poeder. Links van de kus op het raam zie ik een andere afdruk, deze kan ik niet goed thuisbrengen. Wendy ziet dat ik erop schijn met de lamp. Ze kijkt en zegt: “Dribbel”. Ik kijk haar vragend aan. ¨Dribbel is de hond, zo stonden ze vaak samen naast elkaar tegen het raam.” zegt Wendy. 

Met folies neem ik de afdrukken af. Gewoon zoals ik dat altijd doe met vingerafdrukken die ik vind bij misdrijven. Als ik klaar ben en alle mooie afdrukken van het raam heb gehaald blijft het gordijn open, de zilveren vegen goed zichtbaar. Ik ga op de bank zitten en krijg nog een beker koffie van Wendy. We praten wat en Wendy vertelt over de fotograaf die de folies zal gaan fotograferen. Hij heeft ook de uitvaart van Lennart gefotografeerd. Wendy pakt een boekje. Ik zie foto’s van een dood jongetje met mooie krullen. Wendy laat het boekje zien en vertelt hoe het ging; de dood van Lennart, de dagen erna en de uitvaart. Alles met foto’s erbij. Het raakt me diep.

Dan wordt het tijd om te gaan. Wendy loopt mee naar de deur. Ik wil een hand geven maar Wendy pakt me stevig beet en geeft me drie kussen. “Bedankt, dat je dit voor me hebt willen doen, bedankt.” Ik stamel iets als “graag gedaan”. Wat ik op dat moment wel denk maar niet uitgesproken krijg is: “Bedankt dat je me in je leven en huis liet en Lennart bedankt dat ik je ouders en broers jouw kus mocht geven”. Ik krijg het gewoon even niet uitgesproken.
René en ik rijden weg. Stil zitten we naast elkaar.

Een paar maanden later. Ik kom thuis na het werk. Ik zie een envelop op de deurmat en open deze met mijn jas nog aan. Ik herken het handschrift niet en ben nieuwsgierig wie mij wat stuurt. Het is een kaart. Ik herken de foto op de voorzijde meteen en even stokt mijn adem. De kus van Lennart. Met daarnaast een prachtig gedicht. En op de achterzijde een persoonlijke tekst. Wat mooi om dit te krijgen. En wat mooi dat ik die kus heb mogen vinden en heb mogen geven aan mama, papa en broers. 
De tranen rollen over mijn wangen. 


Deze blog is geplaatst met toestemming van de familie van Lennart. 


218 opmerkingen:

  1. Wat mooi dat je deze herinnering kon vastleggen. Wat zullen ze blij geweest zijn met deze afdrukken. 1 woord TOPPIE Henrike

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Prachtig relaas. Mooi dat je dit heb kunnen en willen doen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Prachtig relaas. Mooi dat je dit heb kunnen en willen doen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Prachtig relaas. Mooi dat je dit heb kunnen en willen doen.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Een bijzonder mooi verhaal Henrieke. Tranen in m'n ogen en een lach op m'n gezicht.
    Bedankt voor het delen.
    Met vr.groet, Piet Valkenburg

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik heb het niet droog gehouden.... was schitterend om te doen, samen!! Mooi verwoord, als altijd, in je blog, Henrieke!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wow brok in mijn keel en tranen in mijn ogen.........wat heb jij deze familie een prachtig kado gegeven in een verdrietige tijd. En niet alleen jij maar zeker ook de wijkagent zijn toppers. Als hij niet die stappen extra had gemaakt voor deze familie......

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat fantastisch dat je zo'n mooie tastbare herinnering voor hen hebt kunnen vastleggen. Kippenvel....

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat fantastisch van u en de wijkagent om dit voor de familie te willen doen. En wat is dit mooi en gevoelig geschreven.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ontzettend bijzonder en mooi...

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Prachtig. En geweldig dat je dit voor hun hebt gedaan.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Meid, wat een triest maar toch ook schitterend verhaal. Ik heb m'n ogen uit m'n hoofd gehuild toen ik het las. Je hebt de mooiste herinneringen aan Lennart tastbaar gemaakt, waardoor hij er altijd een beetje bij blijft, ook al is hij fysiek niet meer aanwezig.
    Het leven is oneerlijk en hard, maar door mensen zoals jij wel iets dragelijker voor deze familie.
    Ik vind je geweldig. Bedankt voor het delen van deze bijzondere ervaring.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. En ik dacht nog zo dat ik het wel droog zou houden... Wat een bijzonder verhaal en geweldig dat je dit hebt gedaan. Respect.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Mooi verhaal! Wat een goede wijkagent ook rené ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Ik ben hier helemaal stil van. Heb even geen woorden..... Zo, zo aangrijpend. Zo mooi verwoord...

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Met tranen in mn ogen gelezen, respect voor jullie!
    Heel bijzonder dit en vergeet dit niet snel!

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Zooooo mooiii.......................

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Geweldig en bijzonder wat jij in samenwerking met Rene hebt kunnen doen voor Wendy en haar gezin. Het raakt mij diep om het nu ook vanuit jouw beleving te lezen.

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Kippenvel.... wat een ontroerend verhaal en wat mooi dat je dit hebt kunnen doen voor de familie van Lennart.

    BeantwoordenVerwijderen
  20. wat geweldig mooi dat U dat voor de familie heeft kunnen doen.Met respect en zorgvuldigheid.
    mijn complimenten

    BeantwoordenVerwijderen
  21. wat geweldig mooi dat U dat voor de familie heeft kunnen doen.Met respect en zorgvuldigheid.
    mijn complimenten

    BeantwoordenVerwijderen
  22. super wat je gedaan hebt voor deze Fam je bent een toppertje

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Kreeg er kippenvel van, zo mooi om dit te kunnen doen.

    BeantwoordenVerwijderen
  24. Wat kun je mooi schrijven!
    Het was alsof ik een hoofdstuk uit een boek las, mijn genre ook nog, alleen is hetgeen je verteld veel mooier dan de trieste kant die je vaak zult meemaken. Wat mooi dat jouw vaardigheden en kennis van zo'n bijzondere, andere, waarde hebben kunnen zijn!!
    Succes met jullie werk en leuk dit te hebben gelezen!

    BeantwoordenVerwijderen
  25. Wat kun je mooi schrijven!
    Het was alsof ik een hoofdstuk uit een boek las, mijn genre ook nog, alleen is hetgeen je verteld veel mooier dan de trieste kant die je vaak zult meemaken. Wat mooi dat jouw vaardigheden en kennis van zo'n bijzondere, andere, waarde hebben kunnen zijn!!
    Succes met jullie werk en leuk dit te hebben gelezen!

    BeantwoordenVerwijderen
  26. Wat ben je toch een topper! Wat een verhaal zeg! Echt fantastisch dat je dit hebt gedaan. Respect!

    BeantwoordenVerwijderen
  27. Wat een mooi en ontroerend verhaal. Kippenvel..Fijn dat je de fam. zo hebt kunnen helpen.

    BeantwoordenVerwijderen
  28. Wat triest en supermooi tegelijk. Respect. Dank denk je meteen hoe gezegend je bent als je je eigen kind nog bij je hebt.

    BeantwoordenVerwijderen
  29. Wat mooi om zo,n herinnering te krijgen van Lennart . Wij hebben in 1993 onze Patrick verloren die 8,5 maand oud was, maar ik wou dat ik meer herinneringen had . Dit is zo uniek en heel fijn dat jullie als POLITIE dit hebben kunnen doen .Er is tegenwoordig niet veel respect meer voor de politie , maar als dit nou eens in Hart v Ned zou komen wordt er misschien heel anders naar jullie gekeken . Hulde voor dit idee en ik geef het door aan de vereniging Ouders van overleden kinderen .

    BeantwoordenVerwijderen
  30. Ik zie de kus...met kleine Lennart erbij gewoon voor me. Wat een bijzondere waardevolle ervaring, goed dat je dit hebt gedeeld!

    BeantwoordenVerwijderen
  31. Daar word ik dus Echt stil van. .....
    Wat fijn en goed dat je dit hebt kunnen. ... en mogen... doen.
    Ik begrijp jouw stilte. ..

    BeantwoordenVerwijderen
  32. Wauw!!! Wat een triest verhaal. Maar wat een geweldige mooie herinnering aan Lennart heb jij ze kunnen geven! Chapeau!!

    BeantwoordenVerwijderen
  33. Zijn kus is een afdruk van een indruk die met nadruk vroeg om een herdruk! Door jouw werk is dit onuitwisbaar geworden. Wat mooi!

    BeantwoordenVerwijderen
  34. Ik heb tranen......verdrietig en zo mooi .

    BeantwoordenVerwijderen
  35. Pfff...lekker wakker worden met tranen over mijn wang. Eindelijk eens iets "positiefs", dan het vele leed wat ik dagelijks aan de lijn krijg.

    BeantwoordenVerwijderen
  36. Wow...een dikke traan over mijn wang. Wat fijn dat je deze mensen dit hebt kunnen geven.

    BeantwoordenVerwijderen
  37. Een heel mooi verhaal had een brok in m'n keel zo ontroerend en gelukkig is Wendy en haar familie ook blij dat jullie dit hebben gedaan voor hun respect voor de POLITIE

    BeantwoordenVerwijderen
  38. Wat mooi! Word je gevraagd om vingerafdrukjes te vereeuwigen, vind je een kusje! Sommige dingen moeten gewoon zo zijn... Wat moet dat geweldig zijn dat je hen dit hebt kunnen geven. Prachtig!

    BeantwoordenVerwijderen
  39. (slik) Wat een ontzettend bijzonder mooi verhaal! En wat fijn dat je dit wilt delen!

    BeantwoordenVerwijderen
  40. Wauw... Niet droog te houden dit... Zelf vader geworden sinds een half jaar en dit soort dingen komen nu echt anders binnen dan zeg twee jaar geleden... Pff respect..

    BeantwoordenVerwijderen
  41. Zo mooi dat je dit hebt kunnen en willen doen. Je hebt dit gezin een "cadeau" gegeven van onschatbare waarde. Je hebt een baan dat zeker niet altijd gemakkelijk zal zijn, maar dit is een mooie tak van je werkzaamheden. Knap gedaan!!

    BeantwoordenVerwijderen
  42. Slik...... wat mooi! Wat fijn dat jij deze mensen hebt kunnen helpen met verwerken. Top! Respect!

    BeantwoordenVerwijderen
  43. Heel bijzonder! Mooi geschenk voor zowel jou als de familie van Lennart! Top gedaan!

    BeantwoordenVerwijderen
  44. Pffff wat een fantastisch verhaal en wat een cadeau voor de ouders van Lennart . Een herinnering voor eeuwig vast gelegd . In een woord Respect !!

    BeantwoordenVerwijderen
  45. Onbetaalbaar en respect dat jijzelf zo diep kunt gaan emoties, om ook een ander te kunnen begrijpen door te luisteren , er te zijn en zo'n prachtige herinnering kan vastleggen.

    BeantwoordenVerwijderen
  46. Angelcare of iets dergelijks gebruiken. Pads onder de matras die beweging meten. We hebben het tot 3 jaar gebruikt en daarna nog steeds bij hoge koorts.. bezuinig er niet op. Denk niet dat overlomt mij niet

    BeantwoordenVerwijderen
  47. Wat een mooi en ontroerend verhaal!

    BeantwoordenVerwijderen
  48. Een Man mag niet huilen , nou de tranen biggelen me over de wangen , bedankt dat je dit met ons heb willen delen . Dit is een godsgeschenk voor de nabestaanden van Lennart. Nogmaals bedankt dat je dit heb gedaan. X

    BeantwoordenVerwijderen
  49. Wat een prachtig blog. Om zoiets moois te kunnen en mogen doen. Ik heb het niet droog gehouden, het is erg ontroerend

    BeantwoordenVerwijderen
  50. Wat onwijs mooi. Met tranen in mijn ogen gelezen

    BeantwoordenVerwijderen
  51. Wat onwijs mooi. Met tranen in mijn ogen gelezen

    BeantwoordenVerwijderen
  52. Erg ontroerend verhaal. Wat fijn dat je dit hebt mogen doen!

    BeantwoordenVerwijderen
  53. Kippenvel... Bijzondere kanten van het politiewerk!

    BeantwoordenVerwijderen
  54. Mooi als je dit kunt geven. Zijn we voor dit soort voorbeelden niet bij de politie gaan werken? Prachtig.

    BeantwoordenVerwijderen
  55. Gerrit van den Berg19 augustus 2015 om 10:27

    Vertederend.Prachtig geschreven.

    BeantwoordenVerwijderen
  56. Wauw echt prachtig geschreven. Heel lief dat je dit kon doen.

    BeantwoordenVerwijderen
  57. Wat een dankbaarheid voor je werk, en mooi om hen te geven! Zo zie je hoe belangrijk je werk is!!! MOOI

    BeantwoordenVerwijderen
  58. Ontroerend verhaal. Prachtig neergeschreven. Dank hiervoor!

    BeantwoordenVerwijderen
  59. Lekker, zit nu met tranen in m'n ogen op achter de computer op 't werk...
    Fijn dat je dit mogelijk hebt kunnen maken en bedankt voor het delen.

    BeantwoordenVerwijderen
  60. Wat een dankbaarheid voor je werk, en wat een gebaar om hen te geven! Zo zie je hoe belangrijk je werk is!! MOOI!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  61. Prachtig! Wat een mooi beroep heb je dan hè! Je hebt iets heel moois kunnen geven..... Kippenvel en tranen rollen over mijn wangen....

    Diep respect.....

    BeantwoordenVerwijderen
  62. Wat heb je prachtig werk gedaan.. heel bijzonder om mee te maken denk ik. Ook ik schoot vol bij je verhaal.

    BeantwoordenVerwijderen
  63. Diep ontroerd, wat mooi dat je hebt kunnen en mogen doen voor Lennart en zijn familie. Respect. groet Anita

    BeantwoordenVerwijderen
  64. Wat mooi dat je dat hebt kunnen doen. Ons eerste achterkleindochter Elin is helaas na een zwangerschap van 22 geboren en heeft maar 1 uur mogen leven. In het Sofia kinderziekenhuis in Rotterdam hebben ze gips afdrukjes gemaakt van Elin haar handjes en voetjes en het zelfde in inkt afdruk, zo waardevol.

    BeantwoordenVerwijderen
  65. Wat mooi. Wat bijzonder. Wat een voorrecht.

    BeantwoordenVerwijderen
  66. Tranen rollen over mijn wangen... Heel veel respect voor deze mooie daad... Zo mooi...

    BeantwoordenVerwijderen
  67. Waarom vertel je niks over je collegas die mensen zonder enig aanleiding aanhouden om legitimatie te vorderen? Waarom vertel je niks over je collegas die burgers mishandelen en zelfs vermoorden en daarna erover gaan liegen. Waarom vertel je niks over de training die de nederlandse politie krijgt van Israel die alleen bedoeld is om de eigen bevolking te onderdrukken. Waarom vertel je niks over je nazi collegas die vanuit het leger volledig in oorlogsstaat zo tussen de bevolking worden gezet? Waarom vertel je niks over je collegas die deurwaarders helpen om eigen bevolking af te persen? Waarom vertel je niks over je collegas die kinderen weghalen bij hun eigen ouders voor. Dit verhaal is gewoon uit de duim gezogen en dat weet jij en.dat weet ik en meer mensen hopelijk. Mensen zoals jij en je collegas zijn het probleem. Jullie werken voor de staat en niet voor de bevolking. Demonstraties ter bevordering van Nederland worden door jou en je collegas hardhandig afgebroken, waarom? Omdat de staat dat zegt en mensen zoals jij niet nadenken voor hunzelf en hun eigen bevolking. Wakker worden jullie onderdrukken je eigen bevolking en jullie zelf natuurlijk

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wauw... Wat moet jij een onwijs fijn leven hebben zeg!

      Verwijderen
    2. Dit is niet de plaats noch het moment voor deze onzin

      Verwijderen
    3. Het ontbreekt jou aan empatisch vermogen. Jij hebt wel de gave alles te generaliseren, maar of je daar blij mee moet zijn?
      Het spijt mij dat jij niet het vermogen hebt om dingen te kunnen relativeren. Zo'n eenzijdige kijk op de politie (maatschappij). I feel sorry for you.

      Een geweldig ontroerend stukje beleving wat ons allen (nouja bijna allemaal) raakt. Dank voor het delen hiervan.

      Verwijderen
    4. Misselijkmakend misplaatste reactie. Succes met je karakter.

      Verwijderen
    5. Door mensen als hem/haar gaat onze samenleving kapot. Erg jammer dit !

      Verwijderen
    6. Het is maar goed dat je anoniem bent... wat een imbeciele ondoordachte opmerking, door figuren als jij daalt onze maatschappij als jij...maar je zal vast ook z'n rellende kansparel zijn, fatsoenlijke mensen plaatsen zoiets niet.

      Verwijderen
    7. Lafaard! Heb dan ook de ballen om het met je naam erboven te plaatsen... Galbak!

      Henrieke, mooi en ontroerend geschreven dank hiervoor!

      Verwijderen
    8. Jammer dat jij het leven niet snapt.

      Verwijderen
    9. Ongelooflijk dat zo'n opmerking in deze blog wordt geplaatst. Denk eens goed na, maar dat zal wel moeilijk voor je zijn.

      Verwijderen
    10. Op een ander heb ik al gereageerd met uitleg en dit heeft te maken dat je zowel goede als slechte politiemensen hebt en die slechte verpesten het voor de rest helaas maar er zijn ook goede die echt hun best doen om de burger te helpen waar ze kunnen. Die twee agenten die mee zaten te praten met twee leraren die eerder die dag mij gruwelijk mishandeld hadden als 13 jarige vallen onder die beschrijving die je geeft. Maar er zijn ook zat agenten die dat soort dingen vreselijk vinden. Die zien die dingen gebeuren maar willen waar ze kunnen de burger helpen en de andere goede kant laten zien. Henrieke is zo een goede agente. En die agent van Politie Haaglanden die mij hielp om de weg terug te vinden is ook zo een agent die graag een burger in nood helpt. Ik weet zeker dat zowel Henrieke als die aardige agent die mij hielp toen ik de weg kwijt was weten dat ze zat collega's hebben die alleen uit zijn op rottigheid maar er is weinig wat ze eraan kunnen veranderen en er zijn zat burgers teleurgesteld in de politie maar agenten zoals Henrieke en die andere agent die mij hielp laten zien dat er agenten zijn die wel naastenliefde voelen en er ook nog goede agenten bestaan die alleen het beste willen voor de burger en helpen waar dat kan. Daarom gaat Henrieke hier niet haar collega's die uit zijn op rottigheid afkraken maar haar eigen ervaringen die ze met haar werk heeft waar ze haar inzet geeft om de burger te dienen neerzetten.

      Verwijderen
  68. Wat heb jij iets prachtig mogen doen. De tranen zitten bij mij ook hoog nu. Een moeder van 5 ♡♡♡

    BeantwoordenVerwijderen
  69. Heel mooi, warm en vooral oprecht vanuit jouw beleving als " Hermandad". Het is een verhaal wat je wel van je af moet schrijven omdat het niet alleen jou, maar iedereen raakt in het diepst van zijn mens wezen...Compassie in zijn ultieme vorm....Dank je, voor even een beeld te geven van jouw innerlijk.. gr. Andries

    BeantwoordenVerwijderen
  70. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  71. Een kus uit de hemel.Wat een prachtig verhaal. Tranen stromen over mijn wangen. Zo moeten mensen nou met elkaar omgaan. Zulke verhalen moeten we meer horen ipv sensatie en slecht nieuws

    BeantwoordenVerwijderen
  72. Janken, ja echt janken, Dank je wel dat je dit op papier hebt gezet, Voor de familie een geschenk...... Dank je wel

    BeantwoordenVerwijderen
  73. wauw ook hier rollen de tranen. en wat een kracht heeft Lennart achter gelaten bij zijn familie en alle mensen die hier verder bij betrokken waren. Lennart jij bent een kanjer.
    liefdevolle groet

    BeantwoordenVerwijderen
  74. Henrieke, jij staat voor mij symbool voor al je collega's die dag en nacht waken over onze veiligheid en onze normen en waarden verdedigen. Met alle negatieve berichtgeving, met name de laatste tijd, is het goed dat het andere geluid gehoord wordt. Dankzij jouw sprankelende pen en de moed van Lennart's mama voert de menselijke maat weer eens de boventoon.

    BeantwoordenVerwijderen
  75. Bedankt dat je dit met ons wilt delen. Had er moeite mee om te lezen. De tranen rolde nog net niet over mijn wangen. bedankt...

    BeantwoordenVerwijderen
  76. Tranentrekkend dit intens trieste verhaal, ook als 54 jarige vent is het niet droog te houden. Maar wel heel bijzonder en ik ben blij dat er specialisten op de wereld zijn die iets heel waardevols kunnen bijdragen in dit soort situaties. Henrieke, je bent een mens met een hart van goud.

    BeantwoordenVerwijderen
  77. Wat een heftig verhaal, maar wat heb jij die mensen nog een mooi geschenk kunnen geven Henrieke. Diep diep respect voor jou

    BeantwoordenVerwijderen
  78. Geen woorden voor. Ontroerend. Alles. Mooi.

    BeantwoordenVerwijderen
  79. Zeer aangrijpend dit te lezen als papa van een 1 jarige. Tranen rollen over mn wangen...

    BeantwoordenVerwijderen
  80. Lennarts kus heeft ook mijn wang bereikt en rolt daar nu vloeibaar en warm overheen. Bedankt

    BeantwoordenVerwijderen
  81. Erg mooi,

    Jouw hadden we een paar jaar geleden ook kunnen gebruiken toen er ingebroken werd in onze auto, ze niet langskwamen maar in plaats daarvan naar de website gestuurd werden om aangifte te doen. Vervolgens de vraag kregen:

    "Heeft u vinger afdrukken gezien van de dader?"

    Wel, dan zou je eens langs moeten komen om die potentiële vingerafdrukken af te nemen! Dat is toch jullie werk? Opzoeken van sporen om vervolgens diep gravend onderzoek te doen, ten einde betreffende inbrekende crimineel in de kraag te vatten. Of,... moet iemand nog kijken naar deze electronische aangifte van een paar jaar geleden nu?

    Maar voor iets sentimenteels wel tijd? En hoeveel door de belastingbetaler betaalde overheidsmiddelen zijn er ingezet in dit sentimentele geval? Want dit is natuurlijk een sentimenteel geval. Heb ik als belastingbetaler hier aan mee moeten betalen? Of is hier, voor iets dat betrokken politie agenten persoonlijk wilde doen, oneigen gebruik gemaakt van overheidsmiddelen?

    En ga mij niet terecht wijzen hier. Kindje dood is erg. Zeer zeker erg. Maar dood is dood,... en die inbreker loopt na al deze jaren nog ongestraft rond.

    Dus wat zou nu eigenlijk politie prioriteit moeten hebben? Werken aan dingen, waar je niks meer aan kan doen? Of actief speuren naar nog levende criminelen die misdaden plegen die jullie geen prioriteit geven omdat jullie hier zogenaamd nooit tijd voor hebben.

    Nee, geen tijd voor? Maar voor dit wel? Laat me niet lachen! Hoeveel vinger afrdrukken bij werkelijk inbraken had je af kunnen nemen in de tijd dat hier aan besteed hebt?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Misselijkmakend misplaatste reactie. Succes met je karakter.

      Verwijderen
    2. Belachelijk, misselijkmakend en idiote reactie. Henrieke, haal deze reactie ajb weg.

      Verwijderen
    3. Wat deze inbreker ook bij u heeft mogen zoeken...t kan slechts van materiele waarde zijn geweest..Immaterieel leeft u in volstrekte armoede. Treurig.

      Verwijderen
    4. Ga nog lekker even een rondje rijden in je auto en janken over je belastingcenten!

      Het verhaal heeft mij ontroerd, dankjewel Henrieke dat er mensen bestaan zoals jij.

      Verwijderen
    5. Helemaal niet misplaatst. Of ga je lopen beweren dat mijn emoties niet gelden? Ik wordt werkelijk woedend om dit soort verhalen.

      Dat dat kindje dood is is heel erg. En dat erken en zei ik ook, voor het geval je het gemist hebt. Maar zolang de politie het niet voor elkaar krijgt om langs te komen en onderzoek te doen bij dingen als diefstallen en inbraak en je van die domme vragen krijgt op de website van de politie als je elektronische aangifte doet,... over vingerafdrukken...

      Vingerafdrukken? Hoe moet ik dat zien? Dan moet je langskomen als politieagent en die auto afstoffen. Dat is het werk van de politie!

      Niet overheidsmiddelen inzetten voor iets dat zeer jammerlijk is, maar niet helpt bij actieve opsporing van criminelen.

      Erg jammer dat je het misselijkmakend vindt, dat de politie ingezet zou moeten worden bij het actief inzetten van het opsporen van criminelen.

      Want dat is wat jij schijnbaar misselijkmakend vindt, met zo'n irrationele en emotionele reactie.

      Verwijderen
    6. P.S. van de OP.

      Denk er maar eens aan de volgende keer als er bij jullie thuis, of bij familie ingebroken wordt... en de politie voor de zoveelste keer maar weer eens niet langs komt en er nooit iemand opgepakt wordt net als in al die andere honderd duizenden aangiften per jaar... hoe fijn je deze inzet van overheidsmiddelen vond.

      Mondje dicht dan he? Niet klagen maar slikken.

      Verwijderen
    7. Waar haalt u de wijsheid vandaan dat de politie alleen bedoeld is om criminelen op te sporen ?(en dan eigenlijk alleen diegene waar u last van heeft uiteraard..) Uw gebrek aan kennis overtreft uw gebrek aan emapthie, charme en fatsoen, bijna.

      Verwijderen
    8. Gestolen goederen zijn in de meeste gevallen te vervangen, een (laatste) afdruk van een dood kindje niet.

      Verwijderen
    9. Precies! De politie is er niet alleen om criminele praktijken op te rollen of mensen aan te houden. Ik kan me de text op een amerikaanse Politie auto nog herinneren en dit geld voor de hele wereld. "To protect AND serve" . Jij zal vast wel een verzekering hebben en een hoop vergoed hebben gekregen. Zo niet? Dan bent U echt de dommerik hier ha ha !

      Verwijderen
    10. Dat je jaloers bent op ouders waarvan het kindje dood is maakt je trouwens ook best wel ziek.

      Natuurlijk is het vervelend dat er niet serieus naar je klacht wordt geluisterd, maar om dit te botvieren op een berichtje maakt je wel ziek.

      Verwijderen
    11. Wat een mooie herinnering aan een lief klein ventje is dit !
      En het raakt me hoe het geschreven is, vol emotie en betrokkenheid.
      Wat prachtig dat je dit voor de ouders hebt kunnen doen !

      Verwijderen
    12. aan meneer anoniem, ook wij zijn zeker geen voorstander van politie. sterker nog meestal krijg ik een allergische aanval als ik ze zie, want over het algemeen HAAT ik ze.
      meerder malen heb ik ze nodig gehad, zelfs nadat ik voor de politie zelf heb getuigd en ze laten mij ook gewoon barsten.
      ik kots ze uit, echt waar.
      ik heb ook een luide stem, maar erken het wel wanneer er echt iets goeds wordt gedaan en weet wanneer het gepast is om mijn onvrede te uiten.
      EN DAT IS NIET HIER.
      daarnaast wil dat niet zeggen dat ze nooit iets goeds doen.
      daar over beginnen onder een artikel als dit vind ik misselijkmakend en een beperking van u kant.
      van mij mogen ze hier best tijd voor maken, graag zelfs daar betaal ik met alle liefde belasting voor.
      liever als voor het uit delen van bonnen.
      en wat deze dame in haar vrije uurtjes doetis haar eigen keuze,
      ik vind het nobel da ze de tijd vrij maakt hier een stukje aan te wijden en dit met ons te delen.
      het laat zien dat ook hun mensen zijn met gevoel en verstand.
      als mama kan ik echt niet met mijn pet bij u opmerkingen, waar zijn u normen en waarde?
      het stukje gevoel van menselijkheid en empathie.
      een herrindering aan een verloren zoontje is echt onvervangbaar en niet in waarde uit te drukken.
      gaat u fijn in den haag staan protesteren of een clubje op richten op facebook.
      of u kunt de politie opbellen op om u gal eens flink uit te spugen.
      maar dit hier doen is not done.

      Verwijderen
    13. 1 woord: azijnzeiker

      Verwijderen
    14. Ik snap van beide kanten de reacties. En ik denk dat de echte reden is dat het af hangt van welke politiemensen je spreekt. Sommigen willen hun politiewerk goed doen en en hebben een sterk verantwoordelijkheidsgevoel terwijl anderen het totaal niet serieus nemen en blijkbaar liever daders ermee weg laat komen. Henrieke neemt haar werk wel serieus en dan hoort ze dit van ouders die een kindje verloren zijn en alles aan willen pakken wat ze nog kunnen om zo veel mogelijk goede herinneringen te hebben aan diegene die ze zo moeten missen en daar wilde Henrieke graag aan meewerken omdat het binnen haar macht lag om deze ouders te helpen en dat is een nobele daad. Maar als Henrieke de telefoon had opgenomen over die auto was ze waarschijnlijk wel langsgekomen om vingerafdrukken te zoeken in de auto en kijken of de dader gevonden kan worden. Zelf was ik vanaf mijn 13e ook wat men een azijnzeiker zou hebben genoemd maar is begin vorig jaar veranderd toen ik erachter kwam dat het per politieagent afhangt. Als 13 jarige eind 2005 ben ik mishandeld door twee leraren en daarbij is mijn ketting mijn kin in geboord en heb daar nog een lelijk litteken staan. Uit paniek was is weggelopen naar de supermarkt. In die tijd was ik er slecht aan toen door instanties (de beruchte Jeugdzorg) en een prooi voor pestkoppen. De politie, twee agenten, politiecorps Hoorn, brachten mij terug naar school. Tot mijn verbazing zaten ze mee te praten met die twee leraren. Op de tafel lag bloed van mijn kin maar ze wilden niet luisteren en zaten alleen maar mee te praten. Dat vond ik zo verschrikkelijk en wist meteen dat ik vogelvrij verklaard ben. Tot de dag van vandaag ben ik ook ban voor hulpverleners en er is nooit aangifte tegen die leraren gedaan en ze zijn ermee weg gekomen. Zou nog van harte aangifte willen doen wegens mishandeling maar weet niet of dit nog kan bijna 10 jaar later. Die twee monsters zijn er mee weggekomen waarvan de techniekleraar weggepromoveerd en mag leerlingen helpen met stages. Pas begin 2014 kwam ik erachter dat er ook goede politiemensen bestaan. Ik was op visite bij kenissen/familie in Den Haag en was ergens naartoe gegaan en wilde lopend terug maar liep helemaal verkeerd en mijn mobieltje had kuren dus kon ook niemand bellen en uiteindelijk bleef het donker. Mensen in een restaurant/snackbar/pizzaria weigerden mij de telefoon te laten gebruiken en daar zat ik dan in het donker en wist de weg niet terug. Was vlakbij een tramhalte en heb uit wanhoop 112 gebeld en vroeg naar politie en een aardige politieagent van Politie Haaglanden heeft toen geholpen in contact te komen met familie zodat ik toch goed thuis kon komen. Weer terug bij die familie waar ik op bezoek was. Liep het toch goed af. Maar het verschil. Die twee agenten die mij als 13 jarige niet serieus namen en zaten mee te praten met die twee monsters en dat politie Hoorn was. En in 2014 een agent van Politie Haaglanden wel behulpzaam was toen ik de weg kwijt was. De enige conclusie die ik heb is dat het zowel van de agent als politiecorps afhangt. Waarschijnlijk kwam je net van diezelfde soort waardeloze agenten die het niet waard zijn zich agent te noemen en pro criminelen zijn die die twee monsters van leraren lieten wegkomen met hun mishandeling tegen. Die zullen dan ook geen werk van een inbraak maken. Agent spelen vinden ze stoer maar als het gaat om boeven vangen zijn het watjes. Maar nam Henrieke de telefoon op, of die aardige agent van Politie Haaglanden was er waarschijnlijk wel werk van gemaakt, deze agenten nemen hun werk wel serieus en helpen graag de burger. Ik snap van beide kanten de reacties en ik was ook "azijnzeiker" in andermans ogen maar met goede reden totdat begin 2014 en nu weet ik dat er zowel goede als slechte politiemensen zijn. Als je een goede treft heb je geluk en als je een slechte treft heb je pech.

      Verwijderen
    15. Nog een toevoeging aan mijn verhaal. Het kleine beetje belastinggeld dat het gebruik van de vingerafdrukkenset gekost heeft (want volgens mij was het in de vrije tijd van Henrieke dat ze de ouders ging helpen met hun wens) is het dubbel en dwars waard, want zo creeër je een samenleving van naastenliefde. Dat ontbreekt namelijk heel sterk aan de mensenmaatschappij en is naar mijn idee een van de grote oorzaken van een hoop negativiteit en spanningen die er zijn. Wat echter wel verspilling van belastinggeld is zijn de salarissen van die twee agenten die mee zaten te praten met die twee kindermishandelaars. En de Jeugdzorg en GGZ gekte die kinderen van de wal in de sloot helpen. En daar gaan bakken met geld naartoe terwijl deze nobele daad in verhouding niets kost de naastenliefde een onbetaalbaar positief effect heeft. Naastenliefde betaald zich dubbel en dwars terug, want na de dood is er de openheid en liefde waar dit kleine engeltje nu ook is en spullen en al het duister blijft achter en gaat niet mee naar de hemel. Hier op aarde mag je wel gebruik maken van wat er is aan materiële dingen als dat je helpt om makkelijker in contact te komen met die hogere dimensie of om dingen een plaats te kunnen geven. Voor zaaiers van dood en verderf is er echter geen ruimte zoals diegenen die anderen kwaad willen doen en ieder belastinggeld daaraan uitgegeven is verspild geld geweest. Maar de nobele daad van Henrieke valt niet in die categorie gelukkig. Maar ik dwaal af, wat mijn punt is er zijn goede en slechte politiemensen. Henrieke en die agent van politie Haaglanden zijn goede. En die twee welke mee gingen praten met die leraar en diegene die je aan de telefoon kreeg en weigerde langs te komen na die auto inbraak zijn slechte. Goede brengen positiviteit, slechte negativieit. En geld uitgegeven aan positiviteit is goed en geld aan negativiteit is slecht.

      Verwijderen
    16. Trieste reactie hoor, "waarom zij wel en ik niet". Te weinig knuffels gehad als baby?. Lekker gaan kniezen, elke dag prediken hoe slecht we het wel niet hebben en zelf geen enkele moeite doen om de maatschappij te verbeteren. Succes met je leven!

      Verwijderen
  82. Ik schoot helemaal vol toen ik je verhaal las Henrieke. Wat mooi dat je dit gedaan hebt. Nu hebben de ouders van Lennart iets heel moois, ik zou het bijna een tastbare herinnering willen noemen. Heel mooi en dank je wel dat je dit hebt willen delen

    BeantwoordenVerwijderen
  83. Wat een mooi en verdrietig en tegelijkertijd hartverwarmend verhaal. Dank je voor het delen. In dienst van de samenleving naar het hoogste niveau getild!

    BeantwoordenVerwijderen
  84. Wat werd ik emotioneel van dit verhaal. Wat enorm verdrietig moeten de ouders van het jongetje wel niet zijn. En dan zo'n onverwacht mooie herinnering van jou krijgen. Zoals je ziet vinden de meeste mensen het prachtig wat je voor deze mevrouw hebt kunnen betekenen.

    BeantwoordenVerwijderen
  85. Pppppffffffff, kippenvel! Wat prachtig dat je dit voor de ouders hebt kunnen doen! En dank je wel dat je dit verhaal hebt willen delen!

    BeantwoordenVerwijderen
  86. Hieruit blijkt maar weer dat de Politie meer is dan enkel bonnen schrijven.

    BeantwoordenVerwijderen
  87. Henrieke, je bent zelf een pareltje...wow.....dank voor het delen.
    Groetjes,
    Jorge

    BeantwoordenVerwijderen
  88. Echt heel mooi verwoord Henrieke...... lastig om het droog te houden als je het leest. Zwaar en moeilijk om te doen maar wel verschrikkelijk dankbaar en je hebt een paar mensen heel erg blij gemaakt...

    BeantwoordenVerwijderen
  89. Ik heb je verhaal met kippenvel gelezen. Hoe hartverwarmend en droevig tegelijkertijd. Mooi dat je dit hebt kunnen doen...!

    BeantwoordenVerwijderen
  90. Super mooi geschreven en U bent een hele waardevolle ervaring rijker. :D

    BeantwoordenVerwijderen
  91. Wauw..om dit mee te maken. Bedankt voor het delen. Ontroerd. <3

    BeantwoordenVerwijderen
  92. Wat zal je op zo'n moment blij zijn dat je dit dit werk kan en mag doen. Prachtig verhaal...

    BeantwoordenVerwijderen
  93. Mooi geschreven Henrieke, maar vooral prachtig dat je dit voor deze mensen hebt kunnen en willen doen! Ook ik hield het niet droog tijdens het lezen, ik had zo met die dappere moeder (en haar familie) te doen. Wat heerlijk dat er dan nog steeds mensen zijn die onbaatzuchtig, warm, liefdevol, met groot empathisch vermogen reageren op de kreet om hulp. Wat fijn dat er mensen zijn die even s... hebben aan de regeltjes, maar die liefdevol reageren. In een harde zelfzuchtige, individualistische wereld waarin de ieder-voor-zich-mentaliteit lijkt te overheersen is dit als een oase in een dorre woestijn. Jullie hebben dit heel erg goed gedaan!! Respect <3

    BeantwoordenVerwijderen
  94. Wat een prachtige ontdekking en wat mooi geschreven. Echt kippenvel en wat heb jij deze ouders nog zo.n mooi stukje nalatenschap van zo.n mooi ventje hun zoon kunnen schenken. Ze zijn je eeuwig dankbaar ...

    BeantwoordenVerwijderen
  95. Prachtig!!!!! Dat je op deze manier deze familie weer een beetje blij kon maken. En de manier waarop zij jou hebben bedankt. In 1 woord geweldig. Maakt dat jij je werk ook op een andere manier kan vervullen.

    BeantwoordenVerwijderen
  96. Ben normaal niet van het reageren, maar nu is het anders.
    Wat een prachtig verhaal, en na twee keer mijn ogen droog te hebben genaakt, helemaal uitgelezen.
    Ik ben zelf de trotse vader van een pracht knul, en voel daarom ook zo sterk mee.
    Dankjewel voor het delen.

    BeantwoordenVerwijderen
  97. Wow. Stilte. Dank voor het delen. Hoe bijzonder! Mooi ook. Stil ook van sommige reacties op dit aangrijpende verhaal.

    BeantwoordenVerwijderen
  98. Zit hier dus gewoon even te snotteren...

    BeantwoordenVerwijderen
  99. Zit hier dus gewoon even te snotteren...

    BeantwoordenVerwijderen
  100. Oh wauw, brok in mijn keel! Wat onbetaalbaar mooi!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  101. wat ongelofelijk mooi en ontroerend om te lezen brok in mijn keel

    BeantwoordenVerwijderen
  102. Henrieke je bent een schat. Klasse gedaan meid!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  103. Zoveel verdriet en zoiets moois ontstaan! Met tranen in mijn ogen lees ik je verhaal. Dat doet een mens goed. Fijn dat je het mocht delen.

    BeantwoordenVerwijderen
  104. Tranen en kippenvel! Zo mooi dat je dit ook kunt doen als politieambtenaar!

    Bedankt voor het delen.



    BeantwoordenVerwijderen
  105. net gelezen en het kippenvel liep me over de rug.
    een mooi geschenk zo onverwacht, heel fijn dat je op deze manier zoveel hebt kunnen betekenen en (door) geven aan dit gezin.
    ik wens het gezin heel veel sterkte komende tijd, ik kan me niet in denken hoe het moet zijn, zou het ook niet willen.
    maar weet zeker dat dat kusje het leed wat verzacht.
    een herrindering van de onvoorwaardelijke liefde die je als kindje voor je ouders, broer of zus voelt, nu vast gelegd en vereeuwigd.


    BeantwoordenVerwijderen
  106. Als peuterjuf, partner van een politieagent én moeder van een overleden dochtertje, raakt dit verhaal me meer dan me lief is. Met biggelende tranen heb ik je verhaal gelezen. Je hebt deze moeder een herinnering gegeven die ze over tientallen jaren nog steeds zal koesteren!

    BeantwoordenVerwijderen
  107. Helemaal ontroerd. Prachtig. Wat goed van je.

    BeantwoordenVerwijderen
  108. Wat mooi geschreven. De tranen rolden over mijn wangen.

    BeantwoordenVerwijderen
  109. Prachtig en zeer ontroerend. Ook hier tranen bij een jonge vader.

    BeantwoordenVerwijderen
  110. Ik zat in tranen. Had gewild dat ik dit had van mijn zus. Een laatste kus. Prachtig. ♡

    BeantwoordenVerwijderen
  111. Zo traanbuisjes ook weer doorgespoeld. Henrieke wat heb jij deze familie een prachtig kado gegeven in een verdrietige tijd.

    BeantwoordenVerwijderen
  112. Tranen en tot in mijn ziel geraakt....wat een mooi en ontroerend verhaal...
    Wat zal het zwaar zijn voor de mama van dit kindje... Respect voor jouw werk Henrieke!
    Je hart zit op de goede plaats, prachtig dat jij deze mensen een kus uit de hemel mocht geven.

    BeantwoordenVerwijderen
  113. Simpel, je hebt een wereldjob, klasse

    BeantwoordenVerwijderen
  114. Ben zelf vader van een zoontje van net twee en als ik dit lees echt geweldig van je de rillingen liepen over mijn rug en heb het dan ook niet droog gehouden wat geweldig dat je dit voor de ouders hebt kunnen doen !!

    BeantwoordenVerwijderen
  115. Ben er stil van!
    Geweldig wat mooi en lief van jullie.

    BeantwoordenVerwijderen
  116. Henrieke, de tranen liepen over mijn wangen. Dit is ook een onderdeel van het werk. Op deze manier laat de politie zich van de positieve kant zien.

    BeantwoordenVerwijderen
  117. Nu het is fijn -dapper en fraai van je,dat je dat gezin,hebt willen en mogen helpen,weet jullie zijn getrainde mensen,maar ook mensen met gevoel,nu dapper van je hoor! groet en bewondering voor je,mzzl Ron Uitterlinden.

    BeantwoordenVerwijderen
  118. Tranen in mijn ogen en een brok in mijn keel. Dit raakt me diep!

    BeantwoordenVerwijderen
  119. Wauw! De tranen rollen over m'n wangen.
    Ik ben er gewoon stil van.

    BeantwoordenVerwijderen
  120. Wow, heb je blog net met tranen in mijn ogen zitten lezen!
    Wat mooi dat je dit hebt kunnen doen voor deze mensen.
    Je hebt er een volger bij......

    BeantwoordenVerwijderen
  121. Volwassen man, flink, fors en emotioneel stabiel... na en tijdens het lezen hiervan rollen de tranen ongeneerd over mijn wangen op werk. Dankjewel voor het delen hiervan, ook heel mooi geschreven!

    Nieuw-Venneper

    BeantwoordenVerwijderen
  122. Geweldig mooi en emotioneel geschreven. Fijne samenwerking tussen jou en de wijkagent. Ik moest ook traantjes wegpinken.

    BeantwoordenVerwijderen
  123. Tranen van geluk en om het grote verdriet. Wauw, geen woorden voor. Super tof dat dit mogelijk gemaakt is geworden voor de familie van Lennart.

    BeantwoordenVerwijderen
  124. Zo'n mooi verhaal. De tranen kon ik ook niet tegenhouden.

    BeantwoordenVerwijderen
  125. mooi heel mooi dat dit kan,

    BeantwoordenVerwijderen
  126. Brok in mijn keel, wat heb je deze mensen blij gemaakt !
    Heel mooi geschreven,vol emotie, k krijg er kippenvel van....topper

    BeantwoordenVerwijderen
  127. Zo een mooi verhaal. De tranen biggelden over mijn wangen.

    BeantwoordenVerwijderen
  128. Prachtig verhaal en ja ... heel pakkend

    BeantwoordenVerwijderen
  129. Henrieke,
    Fantastisch verhaal diep respect voor jou en ik voel mij weer wat gelukkiger dat er nog steeds mensen zijn die onbaatzuchtig zijn. De negatieve reacties zijn van mensen die blijkbaar bepaalde frustraties niet hebben verwen.
    Mensen, als iedereen nu eens een keer een ander een schouder aanbiedt of een schouderklopje geeft, dan zal de wereld er heel anders uitzien.

    LET WEL: JE KRIJGT ALTIJD TERUG WAT JE COMMUNICEERT !!!!!!!!
    Diep respect voor deze vorm van medeleven......

    BeantwoordenVerwijderen
  130. Henrieke, wat ben jij 'n geweldig MENS.

    BeantwoordenVerwijderen
  131. "Dit is gewoon iemand helpen." Gewoon is dus soms heel bijzonder...

    BeantwoordenVerwijderen
  132. Mooi, mooi, mooi...
    Pakkend.

    Een collega uit België.

    BeantwoordenVerwijderen
  133. Prachtig verhaal .heb het met tranen in mijn ogen gelezen .
    Erg lief van jullie .dat jullie dat voor de moeder hebben gedaan ...
    Ik begrijp je volkomen ..trek je niets aan van dat commentaar ..
    Jammer genoeg zijn er van deze rare mensen op deze wereld ..
    Top ...👍🏻

    BeantwoordenVerwijderen
  134. Hoe iets hartverscheurends toch mooi kan zijn. Prachtig geschreven ook...

    BeantwoordenVerwijderen
  135. Prachtig geschreven en heel ontroerend! Dank dat je dit wil delen Henrieke!

    BeantwoordenVerwijderen
  136. Ook deze vader hield het niet droog bij je hartverwarmende verhaal. Mag je een agente knuffelen? Ja hè... XXX

    BeantwoordenVerwijderen
  137. Hee Meid! zeer goed gedaan! maar wel heftig moet het geweest zijn! Ik weet zelf wat het is een kind te verliezen... dus zat met tranen in mijn ogen toen ik je blog las! ... nogmaals heftig , maar een zeer mooi gebaar!
    ( sterkte ook voor jou met het verwerken er van! )

    BeantwoordenVerwijderen
  138. Lieve Henrieke, wat heb je dit toch weer prachtig en met zoveel gevoel geschreven.
    Ik kan me zo goed voorstellen dat dit je echt raakte, had kippenvel echt.
    Veel liefs Anita Breedveld :)

    BeantwoordenVerwijderen
  139. Ik kon men tranen niet tegen houden. Ik wil naar huis en mijn kinderen een knuffel geven.
    Bedankt voor dit verhaal.

    Zuiderbuur Nick Ryngaert

    BeantwoordenVerwijderen
  140. Hallo,
    Toen ik gisteren het verhaal las in een Belgische krant, schreef ik er een gedicht over. Misschien kan het worden doorgegeven worden aan de familie? Als steun?

    Hij zoende zo graag
    de buitenwereld
    van glas, gevuld met
    mensen en zijn schaterlach.

    Hij liet er een afdruk achter
    om te tonen: kijk mama,
    ook zonder handen
    kan ik nog altijd je hart raken.

    - ellen lanckman

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Heel mooi Cyberella, ook ik heb met kippevel deze blog gelezen

      Verwijderen
    2. Prachtig gedichtje.

      Verwijderen
  141. Wat een bizar, maar prachtig verhaal. Ik had het 'nieuws' deze week al eerder gelezen op het web maar dit blog, zo uit de eerste hand, raakt me echt diep.

    BeantwoordenVerwijderen
  142. Ook bij mij rollen de tranen over mijn wangen,
    wat mooi geschreven en wat een ontroerend verhaal
    astrid knol

    BeantwoordenVerwijderen
  143. Wat ontzettend mooi verwoord, ontroerend.

    BeantwoordenVerwijderen
  144. Wat een mooi ontroerend verhaal! Dank je om het te delen met de wereld.

    BeantwoordenVerwijderen
  145. wat een mooi verhaal zit met kippevel dit te lezen , mooi werk en een mooie gift aan de ouders .
    zo zie je maar de politie vangt niet alleen boeven ( deze kleine dan wel ) maar die was al bekend .

    heel mooi en ik weet zeker een heel erg dankbaar gebaar van de politie agente

    ook een hulpverlener op een totaal ander vlak

    BeantwoordenVerwijderen
  146. Hoi Henrieke. Vanmorgen las ik in de Metro een artikel over dit verhaal op je blog en
    het heeft me de hele dag niet los gelaten. Toen ik vanavond je blog las en de foto van die kleine "boef" zag brak mijn hart en kon ik mijn tranen niet meer bedwingen.
    Zo triest, maar ook zo mooi is die kus op het raam.

    Je hebt echt iets heel goeds gedaan voor die mensen.

    BeantwoordenVerwijderen
  147. Hoi Henrieke,

    Schitterend verhaal! Niet vaak een brok in mijn keel als ik iets lees, maar nu wel.
    Diep respect!

    Grts van je oude duikbuddy in het zuiden.

    Ramon.

    BeantwoordenVerwijderen
  148. Tranen lopen over mijn gezicht,,,,,,,,

    BeantwoordenVerwijderen
  149. Tranen lopen over mijn gezicht,,,,,,,,

    BeantwoordenVerwijderen