Valentijn.
De winkels in Zutphen zijn de afgelopen weken steeds meer rood en roze gekleurd. Vooral roze en rode harten en andere liefdesuitingen kleuren de etalages. Valentijnsdag is in aantocht, de dag waarop je iemand anoniem een kaartje stuurt en die persoon daarmee de liefde verklaart. Of dat je aan je geliefde laat weten hoeveel je van hem of haar houdt. Met een kaartje, een mooie bos bloemen of andere cadeaus. Als puber vond ik het geweldig. De spanning of ik een kaartje zou krijgen. En het liefst wel meer dan éėn, heel goed voor m'n puber-ego van toen. Van sommige kaarten weet ik nu nog niet van wie ze destijds afkomstig waren. Achteraf gezien zijn die anonieme kaarten dus nogal zinloos. Ik zit al jaren met een paar raadselachtige kaarten en de verzender heeft er nooit een bedankje voor gehad, laat staan een kus.
Anno nu vind ik Valentijnsdag niet zo interessant. Misschien ben ik niet romantisch genoeg of misschien ben ik gewoon te nuchter. De tijd van de anonieme kaarten is al lang verleden tijd. Heel stiekem hoop ik nog wel eens op zo'n kaartje. Heel even maar, ik stuur ze zelf ook al jaren niet meer. Maar toch...
Dit jaar was ik er ook niet mee bezig. Uiteraard heb ik de liefdevolle versieringen in de stad gezien en de reclames op de radio gehoord, maar er echt over nadenken deed ik niet. Vele anderen wel kwam ik achter....
Op 7 februari had ik namelijk afgesproken met twee hele leuke dames met wie ik jaren geleden samenwerkte. We zijn al lang geen directe collega's meer, maar zo af en toe gaan we nog eens uit eten om bij te kletsen. Helaas kwam er wat tussen op de 7e en werd onze afspraak een week verzet. Mij werd gevraagd het restaurant in Zutphen te reserveren. Geen probleem, ik ging bellen afgelopen zondag:
'Goedenavond, restaurant ....'
'Goedenavond, met Henrieke Schoonekamp. Ik wil graag een tafel reserveren voor aanstaande vrijdag.'
'Aanstaande vrijdag, even kijken... Vrijdag de 14e, Valentijnsdag.'
'Oh ja, inderdaad'
'Dat kan, een tafel voor twee personen. Hoe laat?'
'We komen met drie personen, niet met twee.'
'Oh ja eeeeh drie personen, nou ja eeeeeh dat kan natuurlijk ook, eeeeh wel bijzonder'
Ik heb nog geprobeerd uit te leggen dat we voor de gezelligheid komen en niet voor de romantiek, maar ik betwijfel of dat overgekomen is. Ik vrees dat we vrijdag nieuwsgierig aangekeken worden als we het restaurant binnen gaan. Maakt me niet uit, deze Valentijnsdag zal ik in goed, niet-romantisch gezelschap verkeren. En voor de zekerheid geef ik mijn huissleutel aan de postbode. Dan kan ze de postzak met alle kaarten gewoon in de gang zetten....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten