Na 13 uur
vliegen meldt de piloot dat Nederland genaderd wordt en dat de landing ingezet
gaat worden. Van Lima naar Amsterdam was de zon grotendeels zichtbaar boven de
wolken. Ik realiseer me dat de temperatuur een stuk lager zal zijn dan dat ik
de afgelopen twee maanden gewend ben. Dat de zon schijnt zal de kou een stuk
minder erg maken. Het vliegtuig daalt nu snel, dwars door het dikke wolkendek.
Daaronder wordt een grauwe donkere wereld zichtbaar. December in Nederland,
zucht. De piloot zet het vliegtuig netjes aan de grond. Paspoortcontrole,
rugzak van de band, langs de marechaussee en dan naar buiten. Aldaar een
vrolijk weerzien en dan op weg naar Zutphen, naar huis. Bij de afrit van de A1
staat de mij zeer bekende flitspaal. Nog drie flitspalen en dan ben ik thuis.
Bijzondere manier om de afstand naar Zutphen te bepalen. In Voorst nog twee en
net buiten de Hoven de laatste flitspaal. En dan het bordje Zutphen. Ook al
woon ik niet in de Hoven, dankzij het bordje daar voel ik me er al thuis, hoe
mooi het elders in de wereld ook is. Het is inmiddels echt donker en de
verlichte torens van Zutphen zijn goed zichtbaar. Een klein stukje nog en dan
ben ik thuis. Koffer uit de auto en thuis verhalen uitwisselen met een wijntje
en meegebrachte cadeaus geven.
De volgende
dag word ik dankzij mijn Peruaanse ritme laat wakker. Ik besluit een stuk te
gaan fietsen, frisse lucht is wel lekker na zo'n lange reis. Met een dikke laag
kleding stap ik voor het eerst in twee maanden weer op de fiets, heel even
onwennig. Het blad is van de bomen valt me direct op. Ik fiets naar de
binnenstad. Onderweg merk ik dat ik met een frisse blik rondkijk, dingen die
twee maanden geleden normaal waren, vallen me nu wel op. Wat is de stadsmuur
met de oude poortjes mooi! Ik lach om het moeilijke fietsen op de kinderkopjes
op de markt. Door het donkere grauwe weer zijn de torens van de Walburgkerk en
Wijnhuistoren niet goed zichtbaar maar ik blijf staan en kijk omhoog. De
Zutphense binnenstad is mooi versierd in Kerstsfeer. Het water in de Ijssel is
donker. De terrassen zijn leeg maar de horecagelegenheden zien er van binnen
warm en gezellig uit. Voor de rechtbank fiets ik te hard over de hoge drempel
en val ik bijna van de fiets. Ik moet erom lachen, die hoge bulten was ik even
vergeten. Ik fiets door en zie links voor me Droge Nap staan. Ik zwaai naar hem
en roep al fietsend naar hem: "Hallo! Ik ben weer in Zutphen! En ik heb je
best gemist!" Een ouder echtpaar kijkt me raar aan. Ik zwaai ook naar hen.
Hallo Zutphen, ik ben er weer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten