Zomertijd
Veel te vroeg, ver voor de wekker gaat, word
ik wakker van de al brandende zon. Verder slapen is zinloos, al zou ik dat
graag willen. Ik ben er principieel op tegen om wakker te worden voor de wekker
gaat. Die dingen zijn niet voor niks uitgevonden. En voor de sier heb ik geen
wekker gekocht. Dus om de werkloosheid van de wekker tegen te gaan slaap ik net
zolang door totdat deze afgaat. En dan druk ik nog twee keer op snooze, zodat
de wekker maximaal gebruikt wordt. En ik dus maximaal geslapen heb. Maar niet
vandaag, veel te warm.
Douchen, tanden poetsen en naar beneden. Twee
paar ogen kijken me vragend aan. Eten en koel water. En snel graag. Ik geef de
konijnen brokjes, ververs het water en geef ze nieuw hooi. Ik heb wel
medelijden met ze. Een dikke vacht hebben met dit warme weer lijkt me
vreselijk. Voor mezelf een ontbijtje. En sterke koffie. Ik begin vandaag wel
vroeger met werken, des te eerder ben ik thuis. Als ik klaar ben met werken ga
ik lekker zwemmen in het Bronsbergenmeer besluit ik.
Ik rijd naar het werk en gelukkig is het
rustig. Zo vroeg opstaan zonder het geluid van de wekker, dit wordt een lange
dag. Zoveel mogelijk koffie dus. Aan het eind van de middag bel ik een vriendin
en vraag of ze meegaat naar Bronsbergen. Zij kan ook wel wat verkoeling
gebruiken en wil graag mee. Een uur later liggen we af te koelen in het meer. Lekker
een stuk zwemmen, lekker fris. Opdrogen in de zon op de handdoek. Boekje erbij
en een beetje bijkletsen in de nog flink brandende zon. De vermoeidheid slaat
toe en ik voel me loom worden. Het volgende moment word ik wakker van de stem
van m’n vriendin die vraagt of ik rood echt zo’n mooie kleur vind en op een
kreeft wil lijken. In slaap gevallen en daarbij flink verbrand dus. Even
afkoelen in het meer, omkleden en naar huis.
De volgende ochtend word ik wakker van het
geluid van de wekker. Als ik deze uit wil zetten voel ik dat mijn verbrande arm
de wekker net niet raken kan. De wekker gaat meedogenloos door, als een
wraakactie op het wakker worden zonder wekker een dag eerder. Ik kom overeind,
mep de wekker uit en val bijna mijn bed uit. Douchen, zelfs het water doet pijn
op mijn verbrande rug. Uiteindelijk strompel ik naar beneden en zie hoe twee
paar ogen mij meelijwekkend aankijken. Nog nooit een kreeft gezien zeker. Koffie
dan maar… Het wordt weer een lange, warme dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten