Copyright H.E. Schoonekamp. Zonder mijn toestemming mogen mijn verhalen niet gekopieerd en/of gepubliceerd worden. Linken mag uiteraard wel.

woensdag 15 januari 2014

Te bont. Column 2014-2 voor Contact

Te bont.

Ik maak het weleens te bont. Dat durf ik hier wel toe te geven. Waar ik echter niet van houd is van bont. Ik een jas, dieren een eigen jas. Bont dragen is zelfs voor mij te bont. Mijn jas is gevoerd met nepbont. Lekker warm en er kleeft geen bloed aan. Nou ja, misschien is er een teddybeer voor geslacht. Daar kan ik wel mee leven.
Afgelopen zaterdag ging ik het centrum van Zutphen in. Snel op de fiets tussen twee regenbuien door. Ondanks het herfstachtige winterweer was het druk in de winkelstraten. Ik zette m'n fiets neer op de Schupstoel en liep verder de stad in. Voor mij liep een hippe jonge man. Met aan de capuchon van zijn jas een enorme bontkraag. Dit was duidelijk geen geslacht knuffelbeest, dit was echt bont. Even was ik verbijsterd. Wie draagt er anno 2014 nou nog echt bont? Bont is iets voor oude, chagrijnige, rijke dames zonder gevoel. Bont kan toch niet voor hippe jonge mensen zijn? De misselijkmakende filmpjes over schattige wasbeerhonden die levend gevild worden voor hun vachtje ben ik al meerdere malen tegengekomen op internet. Die heeft iedereen toch gezien? Vossen die doodgeknuppeld worden voor hun staart en nertsen op elkaar gepropt in veel te kleine hokjes, slechts wachtend op de dood. Deze beelden komen vooral uit Azië. Daar doen ze niet zo moeilijk over dierenrechten en hebben ze blijkbaar geen moeite om dieren op onmenselijke wijze van hun vel te ontdoen. En zo hebben wij de beschikking over lekker goedkoop bont. Ik word boos en verdrietig van die beelden, het liefst zou ik die villers bont en blauw slaan. Maar ik wil niet op ze gaan lijken. 
Op het moment dat ik de hippe jongen wilde vragen waarom hij een tweedehands jas aan zijn capuchon had hangen zag ik nog iemand lopen met zo'n kraag. Een vrouw dit keer. Ik besloot door te lopen, te verbouwereerd om iets te zeggen. Gewoon de winkels in en de dingen kopen die ik nodig had. En ondertussen nog meer bontkragen tegen komen. Daar was geen oude chagrijnige rijke dame bij, wel leuke, normale mensen. Ik weet heus wel dat niet alleen mensen uit Zutphen bont dragen; het is 'mode' die in heel Nederland te zien is. Ik dacht alleen dat de inwoners van de gemeente Zutphen wijzer zouden zijn en dat ze geen bont zouden dragen. Wel dus. Ik hoop dat het niet meer verkocht en gekocht gaat worden hier. Van mij mag u het heel bont maken, maar niet zo bont. Als u toch heel graag echt bont wilt dan heb ik wel een mooie aanbieding: twee keer per jaar ligt hier veertien kilo konijn te verharen. U mag de haren wel komen halen. Ik doe er gratis een tube lijm bij. Daarmee kunt u zelf een echte bontkraag maken. Echt Zutphens bont van gelukkige konijnen. Scheelt mij ook weer stofzuigen. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten