Gevallen. Column 2014-17 voor Contact.

Als kind groeide ik op in Zutphen in de Gijsbert van Oostveenstraat. Op het straatnaambordje, onder de straatnaam, stond de tekst: gevallen 31 maart 1945. Op een dag werd er een krans gehangen aan het straatnaambord. De datum waarop dat gebeurde weet ik niet meer, maar het gebeurde daarna eens per jaar. Op een middag had ik bij een vriendinnetje gespeeld. We hadden tikkertje gedaan en ik was gevallen. Een kapotte knie en een gat in mijn spijkerbroek waren het resultaat. Mijn ouders waren niet blij, het was immers een nieuwe broek die ik aanhad. Ik was wel blij dat ik gevallen was. Zou er nu ook een straatnaam naar mij genoemd worden? De jaarlijkse bloemen had ik graag in het roze. Mijn ouders hebben mij toen uitgelegd dat Gijsbert van Oostveen niet gevallen was met tikkertje spelen, maar dat hij in de oorlog doodgeschoten was omdat hij bij het verzet was. Neergeschoten op de IJsselkade in Zutphen. Hij en nog 9 anderen, waarvan één man het overleefde. Als iemand sneuvelde dan was hij dus ook gevallen. Op 4 mei waren we thuis altijd 2 minuten stil om de omgekomen mensen in de oorlog te herdenken. En mijn grootouders vertelden wel eens over de oorlog, dus ik wist wat mijn ouders bedoelden. Sindsdien heb ik altijd met ontzag naar het straatnaambord gekeken en nooit meer gemopperd over de hele lange straatnaam.

In de loop der jaren heb ik veel meer gelezen en gehoord over de oorlog en de mensen die toen leefden en omgebracht zijn. Hoe meer ik over de oorlog leerde hoe minder ik ervan begreep. En des te meer waardeer ik het dat ik ben opgegroeid in vrijheid, zonder angst. En dat ik mag leven in een land waarin ik vrij ben. Een land waarin ik mag zeggen wat ik denk en mag schrijven wat ik voel. Een land waarin ik kan gaan en staan waar ik wil en mag omgaan met wie ik wil, wat voor afkomst of geloof die ander ook heeft. Op 5 mei vier ik de vrijheid en sta er bij stil dat het niet overal in de wereld vanzelfsprekend is om vrij te zijn.

Maar eerst komt 4 mei. Ook dit jaar zal ik weer stil zijn om 20:00 uur. Om hen te gedenken die de vrijheid mogelijk maakten. En ieder jaar denk ik ook aan Gijsbert van Oostveen. Omdat ik bij zijn naam in vrijheid heb mogen spelen en opgroeien. Daar kan ik hem en vele anderen niet dankbaar genoeg voor zijn. 

Koningsdag. Column 2014-16 voor Contact

“Weet je al wat je gaat doen met Koninginnedag?” vraag ik een vriendin. Zij schiet in de lach en zegt dat ik twee jaar achterloop. “Twee jaar geleden hadden we nog Koninginnedag, vorig jaar was het Kroningsdag en dit jaar wordt het Koningsdag. Maar dan een dag eerder dan de echte Koningsdag die weer drie dagen eerder is dan Koninginnedag. Logisch toch?” zeg ze met een lachend gezicht. Ze heeft gelijk en natuurlijk weet ik wel dat het zo is, maar ik moet gewoon nog wennen aan het woord Koningsdag. Dat gaat me vast lukken voordat Prinses Amalia Koningin wordt en we dus weer Koninginnedagkunnen gaan vieren…

Ik vier de allereerste Koningsdag gewoon in Zutphen. Gewoon, omdat er heel veel te doen is en het dus niet echt gewoon is. De burgemeester zal deze Koningsdag officieel openen met een toespraak in de Burgerzaal, net zoals hij dat ook op Koninginnedag deed. Bij de Vispoorthaven wordt een Koningslinde onthuld. Een mooie plek voor een mooie boom. En daarna is het wel tijd om te kijken in de binnenstad. Op de Nieuwstad is er een kleedjesmarkt. Dat hoort er ook echt bij, ik ben blij dat de kleedjes niet zijn achtergebleven op Koninginnedag, maar gewoon meeverhuisd zijn naar Koningsdag. In het mooie Warnsveld is ook weer detraditionele kleedjesmarkt. Vorig jaar ging deze markt niet door, maar dit jaar gelukkig wel weer. De Warnsveldse kleedjesmarkt is echt een begrip in de omgeving, zeker de moeite waard om er naar toe te fietsen.

In de Zutphense binnenstad is echt van alles te doen. Een rodeostier, schiettent, schminken, ballenbad, een kop van jut en heel veel tentjes met lekkere hapjes en drankjes…Eigenlijk teveel om op te noemen, maar tijd en ruimte voor verveling zal er niet zijn.

Ik kijk zelf het meest uit naar de livemuziek. Een paar goede bands komen optreden en daar luister ik graag naar in het bijzijn van vrienden en een oranjebittertje. Of twee. Goede muziek, een lekker drankje, gezellige sfeer, leuke mensen…  En hopelijk ook goed weer, dan wordt het zeker een prachtige eerste Zutphense Koningsdag. Misschien komen we elkaar nog ergens tegen en gaan we samen er een mooi feest van maken!

Eerst moet ik mijn oranje outfit weer even bij elkaarsprokkelen. De roze bril ga ik vervangen voor een oranje. Uiteraard een oranje shirt aan en verder wat accessoires.Mijn eerste Koningsdag zal ik zeker in stijl doorbrengen.

Ik kan niet wachten en heb heel veel zin in deze Koninginnedag. Eeeeh… Koningsdag!

Vrij. Column 2014-15 voor Contact

Een onverwachte doordeweekse vrije dag. Heel fijn, want ik heb nog veel te doen in huis. Afwassen, konijnen verschonen, wassen, strijken, schoonmaken, dweilen. Ik heb er geen zin in, maar het moet wel gebeuren. Ik sta vroeg op en maak de bak voor de konijnen schoon. Daarna doe ik de afwas. Dan even naar buiten om het vuilnis in de ondergrondse container te storten. Ik zet de zak vast buiten en als ik terug wil lopen om het afvalpasje te pakken slaat ineens de voordeur achter me dicht. Ik voel in mijn zakken naar mijn sleutels, maar die liggen binnen. Net als mijn telefoon. Ik besluit naar het huis te lopen van iemand die mijn huissleutels heeft, maar eenmaal daar blijkt ze niet thuis te zijn. Tja... en nu...  Er zit niks anders op dan wachten tot ik mijn huis weer in kan. Mijn schoonmaakplannen kan ik voorlopig wel vergeten. Met niks meer dan wat geld op zak loop ik richting het centrum. Langs het politiebureau over de Houtwal. Daar zitten langs de Vispoortgracht een paar vissers. Aangezien ik alle tijd heb blijf ik een tijd staan kijken en zie hoe één van hen een enorme karper uit het water haalt. Indrukwekkend om zo'n beest boven water te zien. Ik kijk toe hoe de vis wordt bewonderd en opgemeten waarna ze weer terug mag de Vispoortgracht in. Ik loop verder, rechtsaf de Martinetsingel op. Lopend over het pad tegenover de rechtbank kijk ik naar links. Dit is één van mijn favoriete plekjes van Zutphen. Kijkend in de richting van het oude Zutphen lijkt het of ik eeuwen terug ga in de tijd. Wat is het hier mooi! Ik loop verder, zeg Droge Nap gedag en sla linksaf de Pelikaanstraat in. Ineens hoor ik mooie muziek. Ik vraag me af waar het vandaan komt en zie dan dat de deur van 't Atrium open staat. Ik loop naar binnen en wordt hartelijk welkom geheten. Muzikanten zijn er aan het repeteren. Er hangen mooie schilderwerken aan de muur die maandelijks vervangen worden wordt me verteld. Onder het genot van een glas thee en een lekker gebakje luister ik naar de muziek en bewonder ik de kunst. Wat een onverwachte verrassing om hier te mogen vertoeven. Na een tijdje loop ik verder de stad in. Ik geniet van een goede lunch in een fijne eetgelegenheid en loop dan weer verder de stad in. Ik heb even genoeg van de drukte en besluit om aan de IJssel te gaan zitten. Op weg erheen koop ik een krant. Ik zoek een mooi plekje en plof er neer. Ik lees de krant maar mijn ogen dwalen af naar de IJssel. Starend naar het donkere, snel stromende water kom ik helemaal tot rust.

Wat een heerlijke onverwachte echte vrije dag! En wat heb ik genoten van het mooie Zutphen. En de was? Ach, die doe ik morgen wel... 

Shit. Column 2014-14 voor Contact

Na een hele dag binnen gezeten te hebben vind ik het de hoogste tijd worden om buiten een frisse neus te halen. Even een flink eind wandelen maakt mijn spieren los en mijn hoofd weer leeg. Ik loop de deur uit en voel meteen het voorjaarszonnetje op mijn gezicht. De wind speelt met mijn haar en ik geniet van de bomen in bloei. Heerlijk om buiten te zijn. Ik loop een tijdje langs de Berkel en ga dan richting de IJssel. Ineens voel ik mijn voet in iets zachts landen. En dat terwijl ik op de stoep loop. Even hoop ik nog dat het een pluk gras was waarop ik ben gestapt, maar terwijl mijn blik naar beneden gaat weet ik eigenlijk al wat ik ga zien. Shit denk ik. Poep zie ik. En meteen ruik ik het ook. Ik ben dus in een enorme hondendrol gestapt. Bah. Weg frisse neus. Terwijl ik aan de rand van de stoep de poep van mijn schoen probeer te schrapen word ik nogal boos op de eigenaar van deze drollenlegger. De hond neem ik niks kwalijk, die moest gewoon zijn behoefte kwijt. En dat beestje heeft wel vier pootjes, maar niet de vaardigheden om zijn poep op te rapen en weg te gooien. De persoon die de hond uitliet had dat wel. Het is zelfs verplicht in de gemeente Zutphen. Iedereen die een hond uitlaat moet wat bij zich hebben om de uitwerpselen op te kunnen ruimen. En dan niet alleen voor de show, nee, die zakjes moeten echt gebruikt worden. Dit zodat de stoep vrij is om te lopen en een frisse neus ook fris blijft…

Als ik de meeste poep van mijn schoen heb geschraapt loop ik verder. Op zoek naar een grasveldje waar ik het laatste beetje van mijn schoen kan vegen. Bij de Vispoortgracht aan de andere kant van de parkeerplaats is een mooi grasveldje. Met een bankje. Ik probeer mijn schoen schoon te vegen, maar moet mijn best doen om niet nogmaals in een hondendrol te stappen. Het bankje is amper te bereiken door de grote hoeveelheid honden-uitwerpselen. Op een erg warme dag moet de lucht hier alles behalve fris ruiken. Daarom wil ik u, de trotse hondenbezitter, hier vragen of u alstublieft de uitwerpselen van uw viervoeter op wilt ruimen. Ik ben niet zo goed in de hink-stap-sprong tussen de drollen door. En bovendien ben ik best gehecht aan mijn schoentjes. Bedankt. Ook namens andere niet-van-poep-houdende mensen in de gemeente Zutphen. 

Goed Geboerd. Column 2014-13 voor Contact

Een nieuw evenement in Zutphen. Dat maakt me altijd nieuwsgierig. Helemaal als het ook nog een evenement is met lekker eten op een middag dat het zonnetje heel hard haar best doet en de temperatuur aangenaam hoog is. Op naar de Groenmarkt dus waar de streekmarkt Goed Geboerd voor de eerste keer gehouden wordt. Een gezellige, kleine markt met veel leuke kramen met verantwoord en lekker eten.  De burgemeester doet de officiële opening. Na een paar mooie woorden van hem waarin hij de geschiedenis van het “boeren” in Zutphen weergeeft opent hij de markt officieel en maakt daarna een bijzonder soepje met de Swedish kok uit de Muppetshow. En tussendoor vertelt hij vegetarisch te zijn. Om de een of andere reden verbaast me dat. Niet dat ik er ooit serieus over nagedacht heb wat onze burgervader eet, maar dat hij vegetarisch zou zijn had ik nooit verwacht. Aangezien ik ook geen dode beestjes (of delen daarvan) op mijn bord wil ben ik wel blij dat de burgemeester dat ook niet wil. En huisgenoot konijn is vast ook erg gelukkig dat hij een inwoner is van een gemeente waar het eten van zijn soortgenoten niet zal worden bevorderd door de burgemeester.

Op de markt is genoeg lekkers te proeven. Biologische kaas, friet met een verhaal, groenten, lekkere sausjes en mooie wijnen. En ja ook, vlees. Geen groenten uit potjes, blikjes of zakjes, maar gewoon echt vers. Dus thuis geen potjes opendraaien of een blikopener nodig, nee boontjes doppen en wortels raspen. En het is echt veel lekkerder. Na het nodige geproefd en gekocht te hebben is het tijd voor een terrasje. In de zon uiteraard. Het is ook nog koopzondag. Een mooie gelegenheid om in de Zutphense binnenstad nog wat aankopen te doen. Wat een mooie zonnige zondagmiddag in deze mooie stad. Over drie maanden is er weer een Goed Geboerd markt, ik kijk er al naar uit!

Op maandag sta ik na het werk bij mijn moeder in de keuken. Gezellig even bijkletsen. Op het menu voor het avondeten staan sperziebonen, ze liggen al klaar op het aanrecht. Verse sperziebonen uiteraard, hier worden geen blikjes opengedraaid of potjes opengedraaid. ‘Ik heb je zo opgevoed dat je je eigen boontjes kan doppen, laat maar zien!’ zegt mijn moeder met een lach en ze geeft me een mesje. Ik moet lachen. Ze heeft wel gelijk. Ik kan heel goed mijn eigen boontjes doppen. Dus ik pak een mesje en ga de boontjes te lijf. Ik zal mijn moeder eens laten zien hoe goed ik verse boontjes doppen kan. ..

Tablet. Column 2014-12 voor Contact

Dat de technologie snel gaat valt niet te ontkennen… Ik loop de Zutphense binnenstad in en koop de nieuwste telefoon, een smartphone uiteraard. Heel blij loop ik ermee naar huis. Eenmaal thuis aangekomen blijkt het apparaat al bijna verouderd te zijn, zo snel gaan de ontwikkelingen. Nou ben ik van de generatie die is opgevoed met computers en ben ik er dus aan gewend. Ooit begonnen op school en thuis met Wordperfect 5.1. En zo meegegroeid met de eerste mobiele telefoons naar de moderne laptops en de smartphones. Een leven zonder tablet is inmiddels ondenkbaar…

Mijn nieuwe telefoon gaat en ik neem op. Ik hoor de vertrouwde stem van mijn vader: “ Ik heb een ta-blet gekregen.” Ik schrik en vraag of  hij ziek is. “Nee, geen pilletje tegen ziek zijn, maar een ta-blet” Ik schiet in de lach en zeg dat zo’n ding een te-blet heet. In het Engels dus. Hij vraagt of ik wil komen helpen met het ding. Uiteraard wil ik dat. Ik fiets naar mijn vader en bewonder zijn nieuwe aanwinst. Ik zet de instellingen goed en leg hem uit wat apps zijn en hoe hij apps op de tablet kan zetten. Al snel gaat mijn vader met zijn tablet om alsof hij er al jaren ervaring mee heeft. “Kan ik nu ook een selfie maken?” vraagt mijn vader lachend. Mijn vader maakt zijn eerste selfie met de tablet en ook wat gewone foto’s.

Ondertussen heeft mijn moeder een smartphone gekocht. En ook haar mag ik helpen om het ding aan de praat te krijgen. Het is een eenvoudige smartphone, speciaal gemaakt voor oudere mensen die voor het eerst een smartphone hebben. Ik lees de handleiding en ga ermee aan de slag. Dat blijkt niet mee te vallen, de gebruiksvriendelijkheid is ver te zoeken. Misschien zijn mijn moeder en ik te jong voor een ouderen-smartphone… De gewone smartphone is toch echt een stuk eenvoudiger. Mijn moeder wil graag appen met vrienden en familie. En ze wil net als haar jongere collega’s foto’s op facebook zetten zodat oud-klasgenoten kunnen zien hoe het nu met haar gaat. We maken foto’s, zetten deze op facebook en sturen elkaar appjes om te oefenen. Uiteindelijk lukt het om alles te vinden en leren op de telefoon.

Inmiddels stuurt mijn moeder appjes met smileys en zie ik op facebook geweldige foto’s voorbij komen. Mijn vader leest de krant en verstuurd mail vanaf de tablet. Ik ben er trots op hoe ze met hun tijd mee gaan! Nou maar hopen dat ik hen digitaal kan bijhouden…